Het is vandaag een beetje bewolkt weer. Peter is behoorlijk verbrand aan zijn benen.
Gisteravond na Cemara heeft hij de training van de Grand Prix gekeken. De bedoeling
was dat hij ook om 2 uur s nachts naar de voetbalwedstrijd zou gaan kijken maar de
slaap had de overhand.
Om 8 uur vanmorgen ontbijten en we waren vrij snel klaar. We gaan nog even naar
de kamer en nadat we het weer hebben aangekeken lopen we om kwart voor 10
naar de receptie om te vragen of er nog plek vrij is in de bus naar Kuta. Gelukkig
kunnen we nog mee in de bus. Het is 20 minuten rijden naar Kuta. We gaan eerst
langs Riet en Harry in het hotel Bali Rani. Een klein hotel maar het ziet er grappig
uit. Helaas zitten ze niet aan het zwembad om half 11. We wachten nog 10 minuten
en lopen dan naar Discovery om de winkels te bekijken. We zien niet echt veel en
we nemen een taxi naar Matahari. Het is te benauwd weer om te lopen. Voor 80
cent zijn we bij Matahari. Ook daar is niet zoveel te zien. We lopen de Mac Donald
in voor een soft ijsje, maar het is er zo warm dat we naar de Starbucks lopen.
Ondertussen horen we een klap en een scooter knalt op een taxi, of omgekeerd.
We bestellen allebei een cappacino en we rusten even uit op lekkere zachte
stoelen. Er is airco aanwezig dus we genieten van de koelte.
Daarna lopen we langs het strand waar vandaag een festival is er
met veel muziek.
Het ziet er gezellig uit, maar het is zo warm dat we door lopen naar het shopping
centrum. Daar nemen we even later een taxi naar ons hotel. De chauffeur zet er
vaart achter en binnen een half uur zijn we bij het hotel. We kleden ons gelijk om
en gaan gelijk het water in. Onze handdoeken liggen er trouwens nog steeds. Ze
hebben ze niet weg gehaald. We raken weer even aan de praat met de Nederlanders
uit Hoofddorp en komen er eigenlijk niet meer vanaf. Ik besluit maar te zeggen dat
ik het zwembad in ga omdat ik anders teveel verbrand.
Om kwart voor 5 gaan we naar onze kamer om ons te verkleden om naar Cemara
te gaan. We willen voor 8 uur terug zijn voor de Grand Prix.

Om half 8 ontbijten. We hebben trek want gisteravond hebben we niet veel gegeten.
Een cesarsalade en ik had een tomatensoepje vooraf. We hadden geen trek en de sla
waaide bijna van ons bord, zoveel wind stond er. We kregen zelfs vleermuizen langs
ons bord vliegen. We hielden het om kwart voor 9 voor gezien en liepen via een om
weg naar het hotel terug. Aangezien we nu elke avond bij Cemara zitten vinden we het
voor de medewerkers van Bobby’s een beetje lullig dat we daar niet meer komen. Dus
gaan we via de achterkant bij Cemara naar binnen en ook weer naar buiten.
Vanmorgen na het ontbijt nog even langs Garuda om de nieuwe stoelplaatsen te
controleren dat ze zijn bevestigd.
Daarna zijn we ons gaan omkleden en zijn we naar het zwembad gegaan. Tussen
6 en 9 uur mag niemand op het strand komen omdat ze het volleybalveld gaan
verplaatsen. Er is ook een soort kledingmarkt vlak voor het zwembad. We zijn er
niet heen gegaan want we moeten eerst geld pinnen. Volgende week zal de markt er ook
wel weer zijn en zoveel bijzonders staat er toch niet. Ik wil nog op zoek gaan naar
slippers want de slippers die ik nu bij mij heb zijn bijna kapot.
We raken met nederlanders aan de praat uit Hoofddorp die hier voor de 3e keer in 12 jaar
komen. Dit is voor hun de laatste keer zeggen ze dat ze naar Bali komen. Het is een ouder
stel en ze hebben aardig over de wereld gereisd. We hebben dus bijna 2 uur met ze in het water zitten
praten. Peter zijn benen zijn nu behoorlijk verbrand en hij heeft er pijn aan.
’s Middags heeft hij maar op zijn buik gelegen op het ligbed. Er wordt weer flink geboord in
het hotel. Heel irritant en veel mensen klagen er over.
Om 6 uur lopen we eerst naar de pinautomaat en daarna naar Cemara. We hebben niet
echt trek dus het zal wel iets van een salade worden. Als we zo door blijven gaan met
onze eetgewoontes hebben we nog meer ruimte over in onze vliegtuigstoelen……
Vanavond de training van de Grand Prix en om 2 uur s nachts een voelbadwedstrijd van
Manchester United tegen Barcelona. De laatste wedstrijd van Edwin van de Sar. Ik draai
mij dan nog een keertje om…..

Vandaag maar een blog van twee dagen samen. Putu is op stap met een jong stel die
we hier hebben leren kennen in het hotel. We hebben Putu aangeraden en ik denk dat
ze de goede keus hebben gemaakt om met hem op stap te gaan. Ik hoop dat Putu
nog een dag vrij houdt voor ons. Nog ruim en week en we vertrekken weer richting
Nederland. Eigenlijk vinden we het allebei niet zo erg want de verveling is toegeslagen.
Het is te warm om te winkelen en we wachten op een dag zonder zon zodat we
naar Kuta kunnen. Al is het maar om een soft ijsje van de Mac of een Starbucks te halen.
Vanmorgen zijn we om half 8 gaan ontbijten. Het was behoorlijk druk in de ontbijtzaal.
Ik nam maar weer een keer scrambled eggs en Peter een gebakken ei. Een paar
croissantjes erbij met koffie/thee en klaar. We gaan nog even terug naar de kamer
om wat te lezen en we vallen in slaap. Om half 11 wordt Peter wakker en gaan we
naar het zwembad toe. Er komt een beetje bewolking aan en een windje dus het is
iets minder warm. Prapta begint om 1 uur en heeft weer volop praatjes dat hij bezig
moet zijn en dat hij niet alleen zittend zijn geld wil verdienen.
Het is een super saai dagje, weinig mensen aan het zwembad.
Peter stuurt maar weer eens een smsje naar Herris hoe het met Elleni is. Ze is
inmiddels weer thuis en ze is in betere conditie. Over wanneer we langs kunnen komen
horen we nog niets. We hebben nog een week en anders gaan de kleertjes weer mee
terug naar huis. Om half 6 houden we het voor gezien. We willen nog even langs
Garuda om onze plaatsen te bevestigen. Peter heeft geregeld dat we op de twee
lange vluchten de achterste stoelen hebben zodat we als we willen de hele tijd de
stoel naar achteren kunnen doen.
Vanavond zitten we weer bij Cemara te eten. Het is echt een voordeel dat ze daar
internet hebben. We hadden ook naar Double Dutch kunnen gaan maar we hebben de
puf niet om daar heen te lopen. Gisteravond hebben we niet zoveel hier gegeten, we
hadden niet zo een trek. Het is gebleven bij allebei een salade en onion rings. Ze stonden
een beetje raar te kijken, maar ja. Vanavond eten we zo wie zo een salade en misschien
dat ik nog bakmie erbij neem.
Het waait hier flink en we zitten dit keer aan het strand. De Balinezen zijn allemaal verkouden
door de wind en hebben het koud.

Vanmorgen weer handdoeken neer leggen. We voelden ons vannacht allebei beroerd.
Geen idee waarvan maar gelukkig ging het weer gauw over. We hebben lekker
ontbeten, scrambled eggs voor mij en voor Peter een gebakken ei. Nog een paar
croissantjes en wat fruit voor mij toe.
Daarna nog even lezen op de kamer en om half 10 naar het zwembad toe. Prapta
is weer vrolijk en we hebben even gebabbeld met hem. Hij is naar de kapper geweest
en hij noemde het zelf een leger kapsel. Peter raadde hem aan om het haar te blonderen….
Vandaag heeft Peter heel veel in de zon gelegen. Hij wordt ondertussen echt heel bruin.
Een minpuntje is dat hij bij zijn schouders gaat vervellen. Ik blijf lekker onder de parasol
liggen lezen.
Vanavond maar weer bij Cemara gegeten. Het is zo makkelijk dat ze internet hebben zodat
ik daar de blog kan bijwerken. Er staan ook nog een paar nieuwe fotoos bij de vorige
dag geplaatst. Elleni ligt nog steeds aan de beademing in het ziekenhuis. Haar conditie
is niet zo goed. We kunnen haar nog niet bezoeken helaas. Ik hoop dat het gauw beter
met haar gaat.

thumbnail wp-image-227″ />[/caption]

Elleni

De wekker staat vanmorgen een uur later. Ik hoef geen handdoeken neer te leggen want
hebben met Putu afgesproken om 9 uur. Om 8 uur ontbijten we, en daarna even terug naar
de kamer. Op het moment dat we de kamer in willen staat er een schoonmaker voor de
deur. Peter zegt gelijk, ik wil je even wat laten zien. De rookmelder op onze kamer is
helemaal afgetapt, zodat hij niet meer werkt. Hij legt het die meneer uit en zegt tegen
hem, vanmiddag ga ik praten met de manager over dit. We hebben natuurlijk al een
brandje meegemaakt op de kamer van Deborah een paar jaar terug.
Om kwart voor 9 komt Putu aangelopen met een sikje onder zijn kin. Ik doe de groeten
van Lisanne aan hem en hij zegt gelijk: oh die heb ik nog gesproken op facebook. grappig.
We vertrekken naar Carrefour, shoppingcentre, en moeten nog even wachten voordat het
open gaat. Peter en Putu zijn eerst een mooie auto aan het bekijken die daar te koop
staan. Putu blijft nog bij die mooie auto kwijlen en wij gaan samen naar boven, naar
de winkels. We zijn eigenlijk op zoek naar een shirt  voor Peter aangezien die nog
thuis liggen. Voordat we de winkel binnen gaan staat heel het personeel van de winkel
in een erehaag met hun handen gevouwen. Je voelt je net een koningin als je er door
heen loopt. Echt leuk. De t shirts hebben ze niet en ze hebben leuke slippers voor Peter
maar hij denkt er nog even over na. Voor de rest kopen we 10 flesjes orange drank en 2
pakjes kaugom. Dan wordt het Putu zoeken. Wij staan beneden te wachten en zien hem
boven staan te praten. Even later komt hij er aan. We rijden door naar La Gallaria wat ook
een shoppingcentre is. Waar zullen we nou als eerste heen gaan…… Ja hoor de Apple Store.
Het was al te verwachten. Een voordeel is dat het er heel lekker cool is. Putu kijkt zijn
ogen uit. Hij besluit nog even rond te neuzen daar en Peter en ik gaan verder kijken. Eigenlijk
is het niet zo heel bijzonder daar. We zijn vrij snel uitgekeken daar en komen Putu nog beneden
in de hal tegen.
We gaan naar de Starbucks die pas is geopend. We nemen alle drie een cappacino. We gaan
op een bank zitten en daar laat Peter Putu spelen met zijn ipad.
Hij vindt het prachtig en doet een aantal spelletjes. We besluiten naar Jimbaran te rijden waar
we met zijn drieen in de loop van de dag gaan eten in een visrestaurant. Eerst willen we wat
gaan drinken. Putu weet wel een leuk restaurant. Het is een stukje rijden maar het is het wel
waard. We parkeren de auto en lopen richting restaurant. Het is omgeven met een grote tuin
en villa’s, die niet bewoond zijn. Peter en Putu gingen dat even controleren. Bij het
restaurant aangekomen ligt er een zwembad. We lopen helemaal door en zien een schitterend
uitzicht over de zee. (indische oceaan). Het ligt heel hoog en als je
naar beneden kijkt zie je een schitterend wit strand. Het water is blauw en het koraal zie je
er door heen. Er is een probleem je moet heel wat traptreden naar beneden lopen. Dat zijn
we niet van plan. We bestellen lekker iets kouds te drinken en genieten van het uitzicht.
Tot de rust voorbij is. Een buslading Chinezen komen ook wat drinken. Ze gaan voor ons neus
staan zodat wij geen uitzicht hebben. Peter zegt nog, kom gezellig op schoot zitten. We
houden het voor gezien. We rekenen af en willen naar de uitgang lopen. Er staat een vrouw
een chinees te fotografen. Peter gaat naast die man staan en die man vindt het geweldig.
Peter zegt: ik ben de baas van dit restaurant. Hier kreeg hij veel spijt van. Iedere chinees wilde
met hem op de foto. Putu en ik lagen in een deuk van het lachen. Helaas heb ik er geen foto
van gemaakt.
We rijden weer verder richting het visrestaurant. Daar aangekomen worden de autodeuren
al opengetrokken voordat de motor uit is. We worden naar buiten geleid, maar daar is het
snik heet. We besluiten binnen te eten, vlakbij de deuren zodat er een briesje naar binnen
waait. We kunnen onze vis aanwijzen die we willen hebben. De meneer laat garnalen zien,
rode snaper, en die kiezen we ook. We zeggen dat we hem helemaal schoon willen. Hij
wordt gegrild en we krijgen er groente en rijst bij met sausjes. Ik heb nog nooit zo een
lekkere snapper gegeten. Ik heb er knoflook over gedaan, heerlijk. Peter vond het iets
minder. Putu had vissoep gegeten, daar moet ik al helemaal niet aan denken.
De man ging alleen aan een tafel naast ons zitten en zat ons constant aan te staren of
we een bezienswaardigheid waren. Heel irritant. Gelukkig ging hij na een kwartier weg.
Ik heb heerlijk gegeten en zat echt vol. We rijden terug naar het hotel en besluiten nog
even het zwembad op te zoeken. Even omkleden in onze kamer,de rookmelder is vervangen
trouwens, en op naar het zwembad. Het is kwart over 4 en we hebben nog even de zon.
We liggen tot kwart voor 6 bij het zwembad in de hoop Prapta nog even te zien. Hij had
vandaag een test en we zijn benieuwd naar zijn uitslag. We zien hem niet en gaan naar
de kamer. Peter heeft nog trek en geen zin om de hele tijd op de kamer te hangen. We
besluiten naar Bobby’s te gaan en daar iets te drinken en eventueel iets kleins te eten.
Peter neemt sla met frietjes en ik neem spagetti. Had ik beter niet kunnen doen want
de spagetti was koud. Ik had het terug kunnen sturen maar voel mij dan zo’n zeur, dus
heb ik het opgegeten, niet alles. We gaan terug naar het hotel en zien Prapta zitten
bij de handdoekenservice. We vroegen hoe de test is gegaan en hij heeft hem weer niet
gehaald. Dit keer 78% van de 80% die hij moest halen. Hij wordt nu door verwezen naar
een ander cruiseship waar hij nog een keer de test mag doen. Hij was zeer teleurgesteld
in zichzelf en was echt een beetje down. We vrolijken hem weer een beetje op, geven
een pakje sigaretten en wensen hem een fijne avond. Wij gaan naar de kamer om nog
een filmpje te kijken en te lezen en dan gaat het licht weer uit.

Vanmorgen weer vroeg ontbijten. Zijn die onbeschofte Jappaners weg komen de
Chinezen aanzetten. Ook deze Chinezen hebben geen manieren bij het ontbijt.
Ze slurpen hun eten naar binnen vanaf hun bord en als ze bij het eggstation
staan willen ze de bakken met groente voor een omelet mee nemen naar hun
tafel. De koks kunnen nog net de bakken uit de handen van de Chinezen trekken.
Ze praten ook heel hard in de hotelgang s morgens vroeg en ze “vergeten” ook
de wekker uit te zetten in de kamer naast ons. Heel fijn allemaal. Maar vanavond
pakken we ze terug, er is Grand Prix op de tv, dus de volumeknop gaat omhoog.

Peter smst met Herris hoe het met Elleni is. Ze ligt nog steeds in het ziekenhuis.
Het gaat nog niet zo goed met haar. We hopen maar dat het gauw beter wordt.
Ook Putu smssen we om te vragen of hij tijd heeft vandaag. Helaas, vandaag niet
maar morgen staat hij tot onze beschikking vanaf 9 uur. We willen dan naar
Carrefour en naar La Galleria. Twee verdiepingen met sjieke winkels. Er zit zelfs
een officiele Appleshop, ik hoop die te vermijden maar de kans is niet groot.
Peter zal wel als een magneet de winkel in worden getrokken. Ik vind het al
verdacht dat hij vroeg of we de visakaart bij ons hadden. Nu laat ik het kaartje
“per ongeluk”in de kluis liggen en verander de code.
We hopen dat de Starbucks klaar is. Er zijn ook heleboel mooie schoenenzaken.
Ik stuur Peter en Putu wel naar de Applestore en ik ga wel op schoenenjacht
met de portomonnee in mijn tas.
Aan het zwembad was het lekker liggen met af en toe een windje. De wind was
zo heftig dat de parasols aan de kant van de zee niet open mochten tot woede
van gasten. Dat leverde leuke situaties op.
Prapta heeft morgen weer een gesprek/test en de 26ste nog een gesprek en als
hij dat goed af rond is hij aangenomen voor de cruise. Hij zal waarschijnlijk snel
aan zijn nieuwe baan kunnen beginnen. De boot komt ook richting Nederland, dus
we zeiden al tegen hem, mocht je richting Nederland komen moet je het tijdig
laten weten. Misschien dat we hem dan kunnen ontmoeten. Ook vroeg hij nog
naar Lisanne, of ze nog op school zit. Als het goed is heeft hij Deborah gemaild.
We hebben tot kwart over 5 aan het zwembad gezeten en Peter heeft volop in
de zon gelegen en het hele terras voor hem zelf gereserveerd met 3 stoelen. Ik
ben maar onder een parasol gebleven, ik word zo ook wel bruin. Om 6 uur richting
Cemara waar we weer hartelijk worden ontvangen. De baas verwelkomt ons bijna
met open armen. Wayan komt gelijk langs onze tafel, en vraagt Peter ook gelijk
om hulp voor zijn email te openen op zijn telefoon.
We eten weer hetzelfde als gisteren en daarna gelijk terug naar de kamer voor de
Grand Prix.

Tja wat zullen we vandaag eens gaan vertellen. Ik was vergeten te vertellen dat we een tsunamitest voor
de sirene hebben gehad 2 dagen geleden in het hotel. Het sloeg echt nergens op. Van te voren kregen we een briefje onder de deur dat er om 11 uur een oefening zou zijn. Wij zitten met Harry en Riet te praten en opeens horen
we een zachte sirene van nog geen 10 seconden. Er gebeurd voor de rest niets. Je ziet geen personeel rond lopen, helemaal niemand. De oefening sloeg dus nergens op.
Tijdens het ontbijt hebben we vandaag afscheid genomen van Harry en Riet. We kregen hun emailadres zodat we contact met hun kunnen houden. Zij gaan nu voor 2 weken naar een hotel in Kuta en waarschijnlijk zoeken we ze volgende week een keer op.
Na het ontbijt zijn we nog even op bed gaan liggen en om 11 uur zijn we richting zwembad gegaan. Prapta kwam om 12 uur even langs om te vertellen hoe zijn gesprek was verlopen bij het bedrijf waarvoor hij misschien komt te werken. Het wordt voor hem dan werken op een cruiseship. Het gesprek was positief en hij moet nog een test doen en daar moet hij 80% voor scoren en dan is hij weer een stap verder. Dan gaat er weer een goede vriend van ons op een cruiseship werken.
Vandaag is het uitje van mijn collega’s naar Antwerpen. Ik ben benieuwd hoe ze het hebben gehad. Ik hoop op een uitgebreid verslag. (doen he Sheila. alsjeblieft) Ook ben ik benieuwd naar de ervaring van mijn zwager Willem bij de
apotheek.
We zitten weer bij Cemara waar er internet is zodat de blog gelijk geplaatst kan worden. De druppels vielen toen we net
kwamen aan lopen en heel het personeel vliegt gelijk op de stoelkussens af om ze naar binnen te dragen. Wij hebben zo’n dorst dat ze liever even eerst ons bedienen, maar helaas. Als alles binnen is gebracht is de regen weer gestopt.
Gelukkig kunnen we wat te drinken bestellen. Ik drink altijd strawberry fanta hier en Peter een flesje bintang.
We kregen een smsje van Herris dat de afspraak voor morgenochtend 10 uur niet door gaat om Elleni te zien. Wat we er
van begrepen ligt ze nog in het ziekenhuis. Het zal volgende week wel worden dat we haar kunnen zien.
Vanavond ga ik nasi goreng eten met kipsateh en een salade voor de vitamientjes. Peter neemt ook sateh. Peter merkt dat de beveiliging van het internet niet goed zit. Hij biedt het aan om het te beveiligen en dat levert een gratis biertje op.De baas is zo blij dat hij bijna staat te dansen aan onze tafel.
Als we op de kamer zijn controleert Peter gelijk of de grand prix training wordt uitgezonden. Hij heeft geluk, zijn avond kan niet meer kapot. Ik ga mijn boek uitlezen nadat ik de blog heb geplaatst en daarna gaat het lichtje weer uit.

Vandaag heb ik een leesdag gehouden. Ik kreeg van Harry,buurman, een leuk boek over de tweede wereld oorlog. Het gaat over een tien jarig meisje die naar Auschwitz moet met haar vader en moeder. Een dikke pil waar ik wel even vooruit mee kan. Het boek heet: mijn naam is Sarah. Leuk voor je boekenlijst Lisanne! Ik ben al op bladzijde 104 van de 331 bladzijden.
Om kwart over 5 zijn we naar de kamer gegaan om te douchen/om te kleden.
De laptop gaat mee naar Double Dutch om de blog weer bij te werken. Nu blijkt verdorrie de laptop niet goed opgeladen te zijn. Gelukkig heeft Peter zijn ipad bij zich dus kan ik alvast de tekst intypen.
Om half 8 acht komt er weer een band spelen. Ik hoop niet dat het dezelfde is als afgelopen maandag want die was echt erg. Ze zongen vals en de gitaar van de gitarist was niet gestemd. Ook is er om half 8 happy hour. Je krijgt je tweede drankje gratis.
We zullen wel kipsateh bestellen met cesarsalade. Het is lekker rustig hier op dit momemt. Er staat een grote ventilator achter ons te blazen wat erg lekker is. Dennis de vriend van Dasima komt met ons praten. Hij gaat zijn studie politicologie weer oppakken. Hij moet nog anderhalf jaar en dan is hij klaar met zijn studie. Hij wil daarna terug naar Sumatra en daar een baan vinden. Het is de bedoeling dat Dasima met hem mee terug gaat naar Sumatra maar Dennis heeft nog wat twijfels over hun relatie.
Happy hour is begonnen en de band is ook begonnen met spelen. Over een uur komt er een goochelaar langs de tafels. Dat is wel leuk om te zien. Het eten was prima maar we zijn allebei moe zodat we afrekenen en terug naar het hotel gaan lopen. De laptop word opgeladen en ik plaats gelijk de blog op onze site. Nog even lezen en de wekker zetten op half 7!
Het is nu kwart voor 10 en de laptop gaat dicht.

Zoals elke dag , leg ik de handdoeken neer en gaan we om 7 uur ontbijten. Gelukkig is het minder druk geworden. De busladingen met Fransen zijn weg, tenminste het grootste gedeelte.
Elleni heeft afgelopen nacht in het ziekenhuis gelegen want met haar astma gaat het niet goed. Aanstaande zondag gaan we op bezoek bij de familie. De kadootjes nemen we mee en kleine Putu krijgt nog twee autootjes. Hij slaapt er zelfs mee zei zijn vader.
Bij het zwembad hebben we leuke mensen leren kennen uit Cappele aan de IJssel. Hij is vroeger marinier geweest en heeft leuke verhalen te vertellen. Zaterdag vertrekken ze naar Kuta voor twee weken maar we vliegen met dezelfde vlucht terug.
Vanmiddag om 4 uur waren we uitgenodigd voor de cocktailparty voor gasten die vaak komen. We zijn nog nooit geweest en ook dit keer zijn we niet geweest. Mensen die zich vol gooien met alcohol en vreten zich vol, alleen maar omdat het gratis is, daar zitten we niet op te wachten.
We hebben tot half zes aan het zwembad gelegen en we zijn ons toen gaan omkleden om daarna met de bus van het hotel naar Hardy’s te gaan. Yogurt, koekjes en chocola gehaald en daarna gelijk met de bus weer terug.
Vanavond eten we bij Cemara, maar of ik weer een snappertje neem weet ik niet, want hij is tegenwoordig zo klein dat hij bijna van je bord af waait. Peter zal voor de sateh gaan en misschien neem ik het ook wel. Ik zit nu de blog bij Cemara te typen omdat ze daar Wifi hebben. Een heerlijk windje waait er vanavond en gelukkig is het niet zo benauwd.