Donderdag, 6 juni 2013.

De afgelopen dagen hebben we haast geen internet verbinding. Met moeite
kan je een pagina van de krant openen. Het weer blijft fantastisch en op
een heel klein regenbuitje na van 10 minuten onder de parasol is het lekker
zonnig hier. We zitten veel in het zwembad en hebben weer een leuk stel
mensen ontmoet. Samen met Gerard en Ans verblijven we met zijn zessen veel
in het zwembad. De sterkste verhalen komen bij de mannen boven water.
Als Peter later in de ochtend een cappu gaat klaar maken, staat er voor de
deur een ladder en twee mannen zijn bezig met de airco. Toen we gisteravond
van het eten thuis kwamen zagen we een plas water op de grond voor onze deur
liggen. We dachten: zal wel iemand iets met drinken hebben gemorst. Niet beseft
dat het van de airco vandaan komt. Volgens mij werkt de airco goed nu.

Er lag ook weer een uitnodiging voor de cocktailparty onder de deur. We gaan
wel even kijken vrijdag of het leuk is. Het zal nooit zo druk zijn als de vorige
keer. Toen waren er 150 mensen uitgenodigd. Denk dat het er nu 50 zijn. We zullen
het zien vrijdag. Gerard en Ans gaan er ook heen. Het andere stel zit helaas in Lombok
vrijdag dus die zijn er niet.
Louis en Ria zijn inmiddels thuis aangekomen, en het is een stuk rustiger in het
zwembad gelijk. Wat kan die man vloeken, niet normaal. Ze zullen volgend jaar weer
terug komen in Bali.
We kleuren al lekker, en een afdruk van mijn bril heb ik alweer, geen gezicht. Zonder
zonnebril gaat niet want de zon is te fel. Misschien dat ik morgen een petje op zet
zodat het bij kan kleuren in mijn gezicht. Om drie uur trok de zon weg en de bewolking
kwam. Op het balkon is het behoorlijk warm. We weten nog niet waar we gaan eten want
we denken dat er een regenbui aan zit te komen.
We zijn dit keer bij Toro Toro gaan eten, het restaurant wat naast Cemara zit. Dit keer
voor de verandering Cordon Blue gegeten die heerlijk was. Daarna naar de kamer terug
waar weer even een poging wordt gedaan om de kranten te lezen maar dat lukte niet echt.
Dan maar naar een film gekeken.

Maandag, 3 juni 2013.

Het zelfde ontbijt als altijd, behalve dat ze vandaag bakmi hebben
staan. Ik kan er niet om heen en neem een bordje i.p.v. brood. Heerlijk.
Vanmorgen had ik nog steeds moeite mijn bed uit te komen en ik zet na
het ontbijt de wekker op kwart over 9 en duik nog even mijn bed in.
Peter gaat al iets eerder naar het zwembad toe. Wederom blijft het zonnig
weer maar s middags volgt er bewolking en schijnt er een magere zon door
de wolken. We beginnen een beetje te verkleuren maar nog niet veel.
Peter had gelezen dat er in Kuta een nieuw winkelcentrum is geopend en
daar gaan we morgenmiddag naar toe. Het schijnen wel exclusieve winkels
te zijn maar kijken is altijd leuk. Daarna misschien een hapje daar eten.
Eerst maar kijken wat het weer morgen is.
Om 17.00 uur gaan we naar de kamer en lezen nog wat kranten en gaan om
half 7 richting Kesuma wandelen. We verheugen ons op de gegrilde Fish filet.
Het pad er naar toe is aarde donker, geen licht te zien en je moet uitkijken
met lopen want anders lig je op de grond. We worden hartelijk ontvangen en
we zien dat er meer tafels bij gekomen zijn. Een aantal tafels zijn bezet.
We bestellen gelijk ons eten en drinken. Wat een afknappers wordt de Fish
filet. De vis van Peter is nog rauw en die sturen we terug. Hij krijgt een
nieuwe maar de trek is weg. Alles smaakt anders dan vorige keren. Dit was
helaas voor ons de laatste keer Kesuma.
We lopen in het donker weer terug en na het douchen gaan we nog het nieuws
lezen en de lichten gaan uit.

Zondag 2 juni 2013.

Vroeg gaat de wekker weer. Eigenlijk is dat niet echt nodig wat een man van
het zwembad legt voor ons de handdoeken neer smorgens. Daar hebben wij niet om gevraagd
want we zijn altijd vroeg maar hij denkt daar wat mee te verdienen. We zullen
hem wat geld geven als we vertrekken. Vorig jaar toen die mannen dat deden
werden ze nog ontslagen, maar het beleid zal weer veranderd zijn.
Naast ons komen een paar oudere mensen te liggen. Allebei met pensioen, en zeer
aardig. We raken aan de praat langs de kant van het zwembad en in het zwembad.
Ze hebben veel over de wereld gereisd en hebben leuke verhalen te vertellen.
Om half 3 wordt het donkerder en krijgen we een buitje. We kruipen met z”n allen
onder de parasols. We horen dat ook zij internet problemen hebben en zij hebben
gebeld naar de receptie en krijgen te horen dat de logincodes zijn allemaal veranderd in het hotel.
Handig dat ze dat niet tegen de gasten zeggen.
We hebben tot half 6 buiten zitten praten met Gerard en Ans en zijn toen naar de kamer
gegaan. Waar zullen we vanavond gaan eten……. eh het wordt weer Cemara.
Om half 7 lopen we er naar toe en het is er niet druk. Ik besluit weer een snapper
te nemen en Peter saté babi. Het is redelijk snel klaar en mijn snapper smaakt prima
maar de saté van Peter hebben we twijfels over. Er komt een hondje naast ons zitten.
We kijken of hij het vlees lekker vind. Hij ruikt er lang aan maar eet het wel op.
Daar gaat Peter zijn saté. Peter heeft het ook gegeten en we hopen maar dat hij
niet ziek wordt vannacht. Terug op de kamer nog lekker relaxen en de blog maken.
Straks nog even lezen en dan gaan de ogen weer dicht.

Zaterdag, 1 juni 2013.

De wekker gaat wat later af omdat het niet zo druk is in het hotel. Kwart
over 7 ontbijten is een mooie tijd. Het ontbijt was weer prima. Na het ontbijt
het nieuws even lezen voordat we naar het zwebad gaan. Het weer is bewolkt
in de morgen en het water is frisjes. In de loop van de middag werkt het
internet niet meer in het hele hotel. Het zal wel weer een storing zijn
denken we. Komt vaker voor hier. In de avond ook geen internet nadat we
terug komen van eten bij Cemara. Normaal zou Peter al naar de receptie zijn
gegaan om te gaan klagen maar dit keer wachten we een dag. Dan maar lezen
en op tijd gaan slapen.

Vrijdag, 31 mei 2013.

De wekker gaat om kwart over 6. We willen om 7 uur aan het ontbijt zitten.
We nemen de handdoeken mee om alvast over de stoelen te leggen. Het is zo
rustig bij het ontbijt dat we de wekker voor morgen wat later gaan zetten.
Het ontbijt was weer fantastisch. Een gebakken eitje, geroosterd brood en
yogurt en ananas voor mij toe. Ik drink een hele pot thee op wat mij ook
nooit gebeurd. Echt weer genieten. Terug op de kamer probeert Peter mijn
laptop te maken want door het gooien met de koffers op het vliegveld is
er een verloopstukje of zo iets afgebroken. Ik kan daardoor niet op internet
zodat ik de blog via mijn telefoon heb gemaakt. Heel gedoe maar was van
tijdelijke duur. Om kwart voor 9 ga ik alvast naar onze stoelen en Peter
probeert het probleem met de laptop op te lossen.
Gistermiddag zagen we een man lopen en ik zei tegen Peter: die kennen we.
Bleek het inderdaad Louis te zijn met zijn vrouw Ria, die we enkele jaren
geleden in het hotel hebben leren kennen. Zij hebben een kopieerzaak in
Delft. Hij is nogal grof in de mond en maakt zich af en toe een beetje
te druk. Met haar kan je gezellig praten.
Peter komt een half uur later en het laptop probleem is helaas nog niet
opgelost. Vanmiddag zoekt hij verder naar een oplossing.
Het water is frisjes maar als je door bent is het lekker. Ik ben niet zo
vaak het water in gegaan. Ik ben nog helemaal kapot van de reis. Regelmatig
doezel ik weg terwijl Peter in het water is en gezellig met Ria zit te praten.
Om 4 uur gaan we naar de kamer. Peter doet nog een poging om de laptop te
maken. Het lukt en ik ben blij. Via de laptop type je sneller. We liggen
moe op bed maar we besluiten toch te gaan eten bij Cemara. Ook zij staan
gek te kijken als we aan komen lopen. We worden onthaald of we koning en
koningin zijn. We bestellen allebei snapper en het was heerlijk. De manager
komt na het eten bij ons aan tafel zitten en we bestellen cappuccino. We
krijgen er een ijsje bij van het huis. We gaan op tijd terug naar de kamer
want we zijn moe.
Ik ga nog even de blog op het internet zetten en duik daarna mijn bed in.
De wekker zetten we later, om kwart voor 7.

Donderdag, 30 mei 2013.

De wekker gaat om 7 uur want we worden om kwart voor 8 opgehaald door de schipholtaxi. We vliegen vandaag naar Bali. Eerst nog maar even een cappucino drinken. Mijn koffer staat al beneden in de hal. 10 minuten voordat hij komt geeft hij een belletje zodat we buiten staan als hij voor de deur parkeert. Het is aardige man maar hij kletst behoorlijk veel. We hebben geen last van files en ook is het bij Schiphol niet druk. We gaan eerst dollars pinnen om de visa te betalen in Bali. Pinapparaat werkt niet dus naar de andere kant van de terminal lopen. Het is nog vroeg, we hebben alle tijd. 50 dollar pinnen en we lopen naar de parfumerieshop om te kijken of ze het luchtje voor Wisnu hebben. Heel veel luchtjes hebben we gezien en geroken maar niet zijn luchtje. We hebben l’eau D’issy bij ons voor hem.
Vervolgens gaan we een mac ontbijt eten. Broodje ei en croissantje, jus en koffie of thee. Nog even internetten en wat rond lopen en gaan we naar gate 26. Het is er al behoorlijk druk. We gaan als 1 van de laatste naar binnen want we zitten toch op de laatste rij. We vertrekken 20 minuten later
dan geplaned. Vrij snel worden al pinda”s en een sapje rond gebracht en om 14.00 uur krijgen we de lunch. We zijn de laatste die krijgen en hebben geen keus meer. Voor ons wordt het zalmfillet met dillesaus met aardappelpuree, heerlijk! Daarbij kregen we fruit en choladegebakje,een sapje nam ik erbij en Peter rode wijn. Ik neem na het eten een halve rivotril voor de wiebelbenen in zodat ik kan slapen. Helaas kan ik niet slapen. Peter lukt het ook niet echt. We hebben last van heel veel turbulentie en moeten de riemen vaak om doen. Gelukkig hebben we rustige mensen om ons heen. Films heb ik niet gekeken tijdens de vlucht en weinig gelezen. 2 1/2 uur voor het landen krijgen we ontbijt. Peter had rijst met saus wat heerlijk was. Ik had een soort omelet met worstje. Yogurt zat er nog bij en koffie/thee. De landing ging prima op het vliegveld van Kuala Lumpur. Nu even wachten voor de volgende vlucht. We hadden nog klein beetje Malaysia geld bij ons en haalden we bij de burger king een cola. Daarna op zoek naar de lekkere ligstoelen. Die waren gauw gevonden.
Even een paar berichtjes versturen en gelukkig komt Peter er achter dat de vlucht een uur eerder vertrekt. We zijn net op tijd. We krijgen van Putu te horen via whats app dat hij ons niet komt halen omdat hij gasten voor die dag heeft. Peter pisnijdig een bericht terug gestuurd dat er een afspraak was met ons. Putu zou zorgen dat er iemand stond om ons op te halen. We wachten het maar af. We hebben weer de laatste stoelen in het vliegtuig. Het is 2 uur en 45 minuten vliegen. Het laatste stukje nog. We doezelen af en toe weg en voordat ik het in de gaten heb is de landing al ingezet. We proberen zo snel mogelijk het vliegtuig uit te komen anders zijn de rijen bij de visa en de douane zo lang. Het is aardig gelukt. Bij de visa zijn we zo aan de beurt en bij de doaune hoeven we ook niet heel lang te wachten. De koffers komen ook vlotjes er aan. Er is van een koffer iets vanaf gestoten en de label is er af zodat we niet zeker weten of die koffer van ons is. Ik herken een paars stickertje op de koffer. We nemen ze mee en lopen naar buiten op zoek naar de man die met een bordje Peter Bode staat te wachten. Het is vrij jonge man maar wel aardig. Kadek heet hij. De warmte komt je buiten gelijk tegemoed. We lopen richting parkeerterrein waar wij bij de weg wachten en hij de auto gaat halen. Eerst rijden we langs hardy’s om een paar boodschappen mee te nemen. Als hij in de verte politiecontrole ziet doet hij gauw zijn gordel om. Als je wordt aangehouden moet je zo wie zo de politie agent betalen. Ze zijn hier allemaal corrupt. Gelukkig is hij niet aangehouden en zijn gordel gaat weer af. Hij zet ons bij het hotel af en vertrekt weer. We melden ons bij de balie en krijgen te horen dat onze kamer niet klaar is. We kunnen een vervangende kamer krijgen. Liever hadden we onze kamer al gekregen. Je bent zo moe van de reis dat je geen zin hebt in het gezeur van wisselende kamers. We nemen de tijdelijke kamer en wachten op onze koffers. Die kwamen dus niet. Receptie maar bellen wanneer onze koffers komen. Die komen eraan krijgen we te horen. We willen ons omkleden en naar het zwembad gaan om een beetje af te koelen. Zo gauw we de koffers hebben gaan we gelijk naar het zwembad. De stoelen zijn niet allemaal bezet. We leggen handdoekken op de stoelen en gaan gelijk het water in. Het water is frisser dan in januari maar als je even door bent is het lekker water. Daarna nog even langs het zwembad zitten en na een uur kijken of de kamer klaar is.
Als we in de kamer zijn ligt er een briefje dat onze kamer klaar is en dat we de receptie kunnen bellen dat we naar de suite kunnen. Gelijk heeft Peter gebeld en lopen we met onze spullen er heen. Gelijk in de kluis nieuwe batterijen laten zetten want die gaf aan dat ie leeg was en de koelkast van het slot laten afhalen.
We gaan vroeg eten want we zijn doodop. We lopen naar Bobbys en bestellen voor mij nasi goreng en voor Peter sate. De nasi goreng was heerlijk! Peter zijn sate wat minder, iets aangebrand. We vielen bijna in slaap aan tafel dus gauw afrekenen en terug naar het hotel. Vrij snel liggen we al in bed en vallen de ogen dicht.

Dinsdag, 28 mei 2013.

Mijn laatste werkdag! Behoorlijk druk in de apotheek, daardoor gaat de
tijd ook snel voorbij. In de pauze nog even naar huis om daarna weer
om half 2 op het werk te zijn. De tijd gaat snel en voor dat ik het weet
heb ik vakantie. De laatste boodschappen halen voor in de koffer te stoppen.
De taxi komt ons om 8 uur al halen en we zitten lekker alleen in de taxi.

Volgens mij kunnen de koffers wel dicht. Ze wegen 18 en 19 kilo terwijl we 30 kilo
per persoon mogen mee nemen.

Maandag, 27 mei 2013.

Het is toch nog gelukt om een vakantie te boeken, waar naar toe was nog even moeilijk.
In eerste instantie keken we naar Portugal en Florida omdat ik 2 weken van
mijn werk vrij kon krijgen. Na teleurgestelde verhalen dat de vliegtuigen vol zaten, kreeg
ik van Eliane steeds een dag erbij vrij totdat we konden boeken. Madelon was zo aardig om
voor mij op donderdag in te vallen en natuurlijk Diana ook een aantal dagen. Dank jullie
wel allemaal.
De reis is afgelopen donderdag pas geboekt. Het kostte Peter een hoop tijd om het allemaal
te regelen. Zelfs onze voorkeur voor stoelen in het vliegtuig heeft hij geregeld.
Helemaal achteraan de laatste stoelen.
Gelukkig hebben we dan niemand achter ons zitten en kunnen onze stoelen achteruit wanneer je
wil. Na overleg door Peter met Wisnu, via whats app, hebben we de suite weer gekregen, 602
dit keer. Het bijzondere is dat Wisnu niet meer bij hotel sanur beach werkt maar toch alles
voor ons heeft geregeld.
Nog een dag werken, dus een hoop geregel buiten werktijd maar ik mag niet klagen. De koffers
zijn bijna gepakt en de laatste dingen gaan er morgen in. De taxi is besteld en komt ons
woensdagmorgen om kwart over 8 ophalen.

Zondag, 10 februari 2013.

We zijn weer thuis in het koude kikkerlandje.

Ik zal de afgelopen dag nog even vermelden.
Op zaterdagmorgen was het laatste ontbijt op
Bali. De koffers waren bijna ingepakt op wat
laatste dingentjes na. We mogen tot 4 uur in
de kamer blijven om na het zwemmen nog even te
douchen. Nog even gaan we van de zon genieten en
nog een laatste keer het zwembad in. Het weer
is nog steeds mooi en hebben de afgelopen dagen
alleen maar zonneschijn gehad. Nog nooit hebben
we zo’n mooi weer gehad. Herris zien we om 12
uur bij Bobby’s waar we met hem hebben afgesproken.
Dit keer was hij alleen want Elleni is ziek.
Ik neem een kipsandwich en Peter sate.
Herris wil alleen maar wat te drinken. Hij vertrek
over 10 dagen naar Miami waar hij weer moet gaan
werken voor 10 maanden op de cruiseboat.
Voor ons had hij wat meegenomen. Peter krijgt een
batik laptophoes en ik een rieten tas. Heel aardig
van hem. Na afscheid van hem te hebben genomen na
anderhalf uur hebben we onze balievrienden die we
hebben leren kennen gedag gezegd. We gaan nog de
laatste dingen inpakken en even relaxen voordat we
naar beneden gaan. Putu komt ons om kwart voor 4 ophalen
en Nel, Hans en Ria staan ons uit te zwaaien in de hal.

Het is op de weg naar het vliegveld druk maar we komen er
ruim op tijd aan. Putu zet ons af en we lopen naar de
We hebben maar 295.000 roepia over en we moeten 310.000
roepia hebben. We lopen er heen en ik leg het uit dat we
niet genoeg geld meer hebben en of we alsjeblieft toch
naar binnen mogen. Het was geen probleem en we ploffen
in de heerlijke stoelen. Je kan er kleine snacks krijgen,
loempiarolletjes, rijst met curry, salades, soep, frisdrank
en koffie en thee.

Een half uur voor vetrek lopen we naar de gate om aan board
te gaan van het vliegtuig. Gelukkig zit het vliegtuig niet
vol en krijg ik niemand naast mij te zitten. In eten
hebben we geen trek. Het is maar 2 uur en 50 min vliegen naar
Kuala Lumpur. De planning is dat we dan anderhalf uur moeten
wachten op onze volgende vlucht. Helaas, we hebben 2 uur
vertraging wegens technische problemen van het vliegtuig.
We worden niet echt op de hoogte gehouden en na anderhalf
uur krijgen we een voucher om iets te eten te gaan halen
ergens. Daar hebben we dan een half uur de tijd voor want
we vertrekken om 2 uur. Rijen dik bij de Burger King, dus
wij lopen door naar een broodjeszaak. Ook daar een flinke
rij. Als wij aan de beurt zijn hebben we nog een kwartier.
Ik bestel 2 sandwiches met zalm, komkommer,uitjes en sla.
We eten er allebei 1 snel op en de rest stop ik in mijn tas.
Gauw lopen we naar Gate C24 waar we bijna de laatste zijn.
Gelukkig met z’n tweeen naast elkaar. We zijn al behoorlijk
moe, dus hopen we dat we snel vertrekken. Gelukkig krijgen
we eerst wat te drinken want trek hebben we niet. We kijken
wat er op het blad ligt te eten. Het ziet er niet echt lekker
uit dit keer, dus stop ik alleen het chocola in mijn tas voor
later. Vrij snel gaat het licht uit en nog even lezen en we
proberen te slapen. Peter is vrij snel onderzeil en ik volg
later. Geen idee hoe lang ik heb geslapen, maar wordt wakker
als ze drinken en snacks op mijn tafeltje leggen omdat ze
dachten dat ik wakker was. Alleen het drinken neem ik en de
broodjes zalm hebben we maar niet opgegeten en weggegooid.
Zonde maar ik durf geen risico te nemen dat ik ziek wordt.

We landen anderhalf uur later dan geplaned. De purser in het
vliegtuig zei tegen mij: heb je geen jas bij je het is koud
buiten. Tja, helaas heb ik niet bij mij en Peter ook niet.
Je voelt de kou gelijk. Daphne, Ronald en Julian staan ons
op te wachten voor het raam en lopen we er om de beurt naar
toe.

De koffers komen redelijk snel en we gaan snel naar de
uitgang. Eerst zijn we met zijn alle koffie gaan drinken bij
Starbucks. Julian vind het schuim van de koffie heerlijk en vindt het
een feest om met een roerstokje in de koffiekopjes te roeren
en af te likken. Hij weet de aandacht te trekken door naar
iedereen te zwaaien en vrolijk te lachen. Na de koffie en
gezellig gepraat te hebben, zijn we richting auto gelopen.

Julian vind de platte roltrap geweldig en loopt vrolijk voor uit.
Buiten hoeven we nog maar een klein stukje te lopen in onze t shirt
naar de auto. Het is zo raar om buiten sneeuw weer te zien nadat
we een maand stralend weer, 30 graden, hebben gehad en hier vriest het.
Na dat we thuis zijn afgezet is het eerste wat we doen, de verwarming
aan zetten en wat warms aangetrokken. Na de kleren uit de koffer te
hebben gehaald voor de wasmachine en Peter koffie heeft gezet, duik
ik mijn bed in en heb ik van 12 tot 6 geslapen.
Morgen weer werken…….

Vrijdag, 8 februari 2013.

Nog steeds is het zonnig hier met een temperatuur van 30 graden.
Na het ontbijt alvast wat spullen in de koffer gedaan zodat
we morgen zo de kamer (suite 702) kunnen verlaten om 4 uur.
Vanmiddag hebben we om half 6 de cocktailparty. Er zijn 275
gasten uitgenodigd. Het zijn mensen die jaarlijks terug komen
of langer dan 3 weken blijven die worden uitgenodigd.
Wij hebben niet echt nette kleren bij ons, maar ik trek een
witte broek met roze shirtje aan en Peter een overhemd met
nette short.
We lopen eerst langs de receptie om de rekening van de koffie en de roomservice
te betalen en lopen dan door naar waar de cocktailparty wordt gehouden.
Er staan schalen vol met rijst, saté, rendang, mihoen enz. Ook veel fruit
is er. Er worden drankjes geserveerd. De zaal ziet er uit als een
grote balzaal. Er is ook voor de muziek gezorgd. 4 Gitaristen
die leuke muziek spelen. Nadat iedereen iets heeft gegeten, wordt
er door Frances een speech gehouden. Alle managers staan naast hem.

We hebben nog met Wisnu even kunnen praten en hij beloofde als we
volgend jaar terug komen weer de suite krijgen. Gelijk heb
ik een foto van ons drieën laten maken.

Van Wisnu nemen we afscheid met 3 zoenen en verlaten de party. Het was
er bloedheet en lopen langs het strand naar Bobby’s waar we een
kleine maaltijd nemen. Ik spaghetti en Peter kipsaté.
Na het eten gaan we naar onze kamer terug om gauw even de blog
bij te werken en op tijd de ogen dicht te doen.