Woensdag 4 januari 2018.

Ik slaap door de wekker heen, Peter maakt mij wakker om zo te gaan ontbijten. Ik strompel naar de badkamer. Het is stralend weer, zo te zien. We wandelen naar de ontbijtzaal waar we Elly en Uuk zien zitten. Even bijkletsen voordat we gaan ontbijten. Hans en Lenie komen er ook aan. We gaan eerst ontbijten. We spreken hun strakjes. Het ontbijt is weer prima.
We leggen 4 handdoeken op onze stoelen en gaan even bij Hans en Lenie bijkletsen.
Het is redelijk druk in het hotel. Er zijn veel Australiers op dit moment. Wij liggen om 8 uur al in het zwembad. Het water is heerlijk. Na een tijdje komen Elly, Uk en Lenie ook het water in. Anderhalf uur later komen we het zwembad uit. We hadden ons goed ingesmeerd dus hopelijk zijn we niet heel erg verbrand.

We gaan om half 2 naar de kamer, om even uit de zon te blijven.
Op het balkon is een lekker windje en zitten we in de schaduw.
We zijn allebei behoorlijk moe en vallen in slaap. Na het middagdutje maak ik de blog af. Peter besteld om half 8, 2 club sandwiches via de roomservice.

Voor 140.000 ruphia, 8 euro, krijgen we 2 borden met club sanwiches en frietjes. Er zaten ook 2 sausjes op een schaaltje bij. Ik dacht dat het ketchup en curry was. Nee, de een was sambal. Dat heb ik geproeft 🙄.
Na het eten lekker serie kijken voordat de ogen dicht vallen.

Dinsdag, 2 januari 2018/ woensdag 3 januari.

We vliegen met een nieuw KLM vliegtuig, waar 550 mensen in kunnen.

Het is bijna half 5 als we een mercedes taxibus een partij moeilijk zien parkeren. Peter zei gelijk: sorry maar dat kan niet anders dan een vrouw achter het stuur zijn. Volgens mij heeft Peter het nog staan filmen. En ja hoor een vrouw achter het stuur zien we als we naa buiten komen. Ze wenste ons vriendelijk gelukkig nieuw jaar en ze heet Lizzy.
Ze kwebbelt van het begin , tot het einde van de rit.
Alles gaat voorspoedig. Ze parkeert voor de deur van vertrekhal 2 en wij lopen gelijk door naar waar we de koffers kunnen laten sealen.


Daarna naar balie 9 om in te checken.
We zijn meteen aan de beurt en lopen door richting douane. De roltrap op, even je ticket scannen en door om je tas te laten controleren en dan door de bodyscan. Ik kan er gewoon doorheen en niets aan de hand maar Peter vonden ze “verdacht” en hij werd van top tot teen gefouilleerd.

Daarna op zoek naar de lounge van de KLM. We installeren ons en kijken even rond wat er is te eten en drinken. Fruit/koffie/thee/sapjes/kaas met kleine broodjes en verderop staat rijst met chili con carne met komkommersalade. We nemen allebei een klein beetje, met een glas verse jus d orange. Het smaakt prima.

Het is nu 18.00 uur en we vertrekken pas om 20.55 uur. We moeten nog even de tijd zien vol te maken. Peter is al een beetje moe dus ik ga zo een cappuccino voor hem halen zodat hij wakker blijft. 😉

We zien om 20.15 uur dat er boarding op de borden staat.
We moeten rennen want Gate E20 is helemaal aan de andere kant.
Uiteindelijk waren we ruim op tijd want we vertrokken pas 3 kwartier later. Peter neemt een glaasje champagne en ik neem jus d’orange als we in het vliegtuig zitten. We krijgen de menukaart aangereikt. Het eten was prima. De fotoos laten het zien.

Na het eten kijkt Peter nog een film en ik begin een serie te kijken op de ipad. Peter valt na een uur in slaap en bij mij vallen mijn ogen niet dicht. Ik kan wel lekker liggen onder een deken. De vlucht gaat voorspoedig zonder turbulentie. We landen in Singapore waar we even uit het vliegtuig moeten en in de hal moeten wachten. Peter maakt een foto van het cabine personeel en werd iets later door een purser gevraagt wat hij met die foto ging doen. Hij mocht niet op facebook worden gezet wegens privacy redenen. Geen probleem, foto is verwijderd. Na een vliegtuigstop van een uur kunnen we weer dezelde plekken in nemen.

Wederom eerst eten, wat weer prima was. Na het eten deelt de stewardess de klm huisjes uit. Ik kon als eerste uizoeken en heb voldoende keus. Mijn ogen vallen af en toe dicht, ik ben ook doodop.
Deze vlucht duurt maar 2 uur en 3 kwartier. We landen en de koffers krijgen we ook redelijk snel. Nu nog door de douane waar geen rij staat. Ook dat verloopt prima. Nu nog op zoek gaan naar Putu. Nergens is hij te bekennen. Peter gaat hem bellen maar Putu zijn telefoon staat uit. Op een gegeven moment komt er een mannetje naar ons toe lopen met een papier in zijn handen waar Peter Bode op staat. We vragen waarom Putu er niet is. Hij was in het noorden van Bali. Hij had het tenminste aan ons kunnen laten weten dat hij niet kon komen…
We rijden met een andere chauffeur eerst naar Hardy s om even geld te pinnen. Het kan nog net want ze willen gaan sluiten.
Het was inmiddels bijna 22.00 uur. Hij brengt ons naar Prama
Sanur Beach hotel waar we ons bij de receptie melden. We krijgen een welkomsdrankje en gaan erna naar onze bekende kamer 613. Na iedereen geappt te hebben dat we veilig zijn aangekomen, pakken we de koffers uit en gaan vrij snel slapen.

Vrijdag, 29 december 2017.

Eindelijk is het half 5, vakantie! Wat heb ik hier naar uitgekeken. Tot 5 februari 2018 ben ik vrij. Heerlijk. De koffers kunnen nu verder ingepakt worden. Er moet nog een stapel kleren gestreken worden, bluh.

Woensdag, 20 december 2017.

Nog 4 dagen werken. Ik kan niet wachten om de deur achter mij dicht te trekken. Wat een drukte in de apotheek.
De koffers staan nog leeg in de woonkamer. De meeste spullen die mee moeten heb ik gekocht. Voor Sari, van het Prama Sanur beach hotel, moet ik nog stroopwafels kopen.

Hans en Lenie zijn op Bali sinds 11 december. Hun reis was twee weken uitgesteld door de onrustige vulkaan. Ze waren al onderweg, en aangekomen in Dubai, tussenlanding, kregen ze te horen dat ze terug konden omdat het vliegveld op Bali gesloten was. Dan baal je flink. De vulkaan is rustig op dit moment. Peter volgt alles via een Austalische site.
De Obi’s, overwinteraars op Bali, komen 2 weken na ons, dat kreeg Peter van Hans en Nel gisteren te horen.

Zondag, 10 december 2017.

De koffers voor onze reis naar Bali zijn nog niet ingepakt. De reden daarvoor is de onrustige vulkaan Agung. De KLM bekijkt van dag tot dag hoe de situatie daar is. Hierdoor weten we pas een dag van te voren hoe onze reis gaat verlopen. Het kan een omboeking worden of zelfs een annulering. Onzekere situatie dus, wat de voorpret in ieder geval niet leuker maakt.

Dinsdag, 31 januari 2017.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker. Ik kijk naar buiten en zie dat het regent. Toch leg ik handdoeken op 2 stoelen bij het zwembad neer. We gaan ontbijten, ons laatste onbijt in deze eetzaal. Mochten we volgend jaar terug komen staat er een nieuwe eetzaal, dat zijn in ieder geval de plannen, voor 2018 moet het klaar zijn. Na het ontbijt lezen we het nieuws op de kamer en gaan nog even naar het zwembad. De zon komt even door de wolken heen maar verdwijnt snel, gevolgd door een flinke regenbui. We blijven even onder de parasol zitten en hopen dat het snel droog is. Helaas, we gaan naar de kamer om alvast de rekening bij de receptie te betalen. We vragen naar Sari, maar die begint waarschijnlijk om 1 uur. Dan proberen we het vlak voor vertrek nog een keer om de rest van de stroopwafels af te geven. De hoteltaxi brengt ons om 16.00 uur naar het vliegveld. Sari staat ons uit te zwaaien. De chauffeur heeft het gaspedaal gevonden en binnen no time zijn we via de tolweg bij het vliegveld gekomen. Eerst door de controle met onze koffers. Ja hoor, er moet een koffer open. Die douanier vind het ook vervelend voor ons maar hij moet ook zijn werk doen. We hebben er alle begrip voor. Uiteindelijk blijkt dat een usb kastje met 5 ingangen het probleem was. Dat kennen ze niet in Bali. De koffer konden we weer inpakken en richting inchecken lopen. Het wil niet echt vlotten bij de balie. Het gaat heel rommelig. Dat belooft wat voor de rest van de reis. We moeten naar gate 4 lopen maar gaan eerst de lounge zoeken. Het was er druk maar achterin was er genoeg plek. Peter haalt eerst wat te drinken en gaan we daarna om de beurt kijken wat ze hebben liggen. Er waren sandwiches, mini gebakjes, satestokjes, komkommer, worteltjes en fruit, koffie,thee enz.

Ik heb veel series gekeken op mij tablet maar heb ook even kunnen slapen. Peter heeft veel kunnen slapen.
Op Schiphol aangekomen om half 6 dachten we door flink door te lopen snel bij de koffers te zijn. Door de douane ging vlotjes, maar de koffers bij de bagageband kwamen maar niet. Tot we op het bord zagen staan, alle koffers op de band. Wij intussen flink de ziekte er in, dus maar naar de KLM balie melden dat onze koffers niet op de band liggen. We moesten eerst een kwartiertje wachten. Niets dus. Weer nasr de KLM balie, ze ging meteen aan de slag. Ze belde ergens heen en kon in het systeem de kofferlabels achter halen. Ze vroeg hoe de koffers er uit zagen. Op dat moment ging Peter zijn mobiel, taxi, waar we waren. Peter uitgelegd dat onze koffers zoek waren en dat we nog even bezig zijn. Het meisje was slecht gehumeurd en zeer klant onvriendelijk. Het goede nieuws was, dat onze koffers ondertussen waren gevonden. Ze stonden ergens in het bagageruim. De koffers werden gelijk op de band gezet en ja hoor, daar komen ze aan. Handig, priotity labels op de koffers, niet dus.
Nu gauw naar meetingpoint lopen want daar zou de taxi chauffeur wachten. Niet dus. Peter weer bellen. Er zouden 2 chauffeurs onderweg zijn, 1 zou voor ons zijn. Na een half uur wachten, anderhalf uur nadat we geland zijn, komt de chauffeur aan. Een zeer aardige meneer met een luxe mercedes, net als op de heenreis. Voor de deur worden we weer afgezet. De vakantie zit er weer op helaas.

Maandag, 30 januari 2017.

De lucht ziet er bewolkt uit als we naar het restaurant lopen om te ontbijten. Er is vannacht een flinke bui gevallen. Na het ontbijt begint het een beetje op te klaren. We kleden ons alvast om en lezen het nieuws nog even op de kamer voordat we richting het zwembad lopen. Als de zon een beetje door komt gaan we het water in. Het water is behoorlijk fris maar zo gauw je er in zit, is het lekker. Nel komt ook in het water en we staan te praten in het water, springt er een kind achter Nel in het water. Nel schrok zich rot. Peter zegt: stop it! (kind komt uit rusland). Nel zei ook nog wat tegen dat kind. Komt later als we aan de kant zitten die vader van dat kind op ons af. We waren brutaal tegen zijn kind geweest en hij kwam even verhaal halen. Peter legt aan die man uit wat er was gebeurd, dat zijn kind vlak achter Nel het water in sprong, en dat er verder niets aan de hand was. Nee, zei hij, we hadden dat met de ouders eerst moeten overleggen, voordat we wat tegen het kind zeiden.
Wat een zeurpiet zeg, hij was niet eens in of buiten het zwembad aanwezig en kwam pas later.
S middags gaat het regenen, en om 3 uur gaan we naar de kamer.
We pakken alvast grotendeels de koffers in. Morgen de laatste dingen er in doen vlak voordat we gaan uit checken.
We gaan om half 7 richting Cemera. We drinken op ons gemak een drankje en bestellen voor allebei een hotplate. Een hondje komt weer naast mij zitten. Het is nog een puppy. Gisteren kwam hij ook bij ons zitten en hebben we hem stukjes kip gegeven.
Terug op de kamer hebben we serie gekeken voordat we gingen slapen.

Zaterdag, 28 januari 2017.

Na het ontbijt zijn we weer op zoek gegaan naar Sari. Dagen achter elkaar proberen we haar te pakken te krijgen maar krijgen bij de receptie steeds te horen: nee morgen is ze er weer. Peter had een email naar Sari geschreven om te vragen wanneer ze er weer zou zijn. Dat zou vanmorgen zijn om 8 uur. Helaas, we staan er weer voor niets bij de receptie. De receptie krijgt ook geen mobiel contact met haar. We vragen zo gauw ze in het hotel is of ze ons wilt bellen. Terug op de kamer gaat gelijk de telefoon, Sari. Ze was wat verlaat. Peter regelt nu telefonisch met Sari de hoteltaxi naar het vliegveld voor dinsdagmiddag, en een late uit check van onze kamer.
Daarna kleden we ons om, om naar het zwembad te gaan.
Van Simboo nemen we vandaag afscheid. Hij gaat met pensioen, misschien mag hij nog iets langer blijven maar dat weet hij volgende maand. Hij vertrekt morgen met zijn vrouw naar Jakarta om dingen voor zijn pensioen te regelen.

Het blijft nog steeds bewolkt, maar de temperatuur ongeveer is 30 graden. Met Nel ga ik het water in. Het water is behoorlijk aan de frisse kant. Eind van de middag begint het te waaien en we verwachten een regenbui, die niet komt.
We gaan wat eten en kijken nog een serie en gaan slapen.

Vrijdag, 27 januari 2017.

De dag begint bewolkt, maar na het ontbijt begint de zon voorzichtig door de wolken te komen. We kleden ons gauw om en gaan naar “onze” stoelen. Nel legt s morgens vroeg haar petjes op onze stoelen zodat wij om 7 uur de handdoeken kunnen neerleggen. Nog 4 nachten slapen/ 5 dagen van de zon genieten, en we vliegen weer terug naar huis. Als we in het zwembad zijn ziet Nel dat er iets op het strand aan de hand is. Een grote groep mensen staan in een cirkel om iets heen. We denken dat er iemand niet goed is geworden, en blijven in het zwembad. Later horen we dat vannacht een zeeschildpad eieren op het strand, in een kuil, heeft gelegd. Het waren 133 eieren zo groot als ping pong balletjes. Ze zijn heel voorzichtig uitgegraven en in een emmer gedaan. Ze worden naar Turtle Island of een nabij gelegen eiland gelijk gebracht. Het is heel ongebruikelijk dat een zeeschildpad op dit strand eieren legt.

We gaan even uit het water want we zijn rimpelig geworden. Nel gaat zich even omkleden in haar kamer en wij bestellen een cappuccino. Tegenwoordig zitten er 2 kleine koekjes bij. De vorige keer zat er nog een koekje bij. Ik denk dat er mensen zijn die hebben geklaagd, omdat het koekje zo groot was als een kruidnootje.

De zon brand behoorlijk en ik ga vrij snel het water weer in.
Joyce komt naar mij toe zwemmen en we hebben 3 uur in het water zitten babbelen. Echt een grappige vrouw, altijd heeft ze wel aparte dingen te vertellen. Ze heeft heel veel over de wereld gereist, alleen of met een vriendin.

Vanavond gaan we eerst wat drinken bij de Bamboo bar, en van daar uit kijken we wat het weer gaat doen. Blijft het droog, dan gaan we naar Cemera en anders eten we wat in de Bamboo bar.
Ondertussen kijken we naar het tennis op de tv. Het begint om zeven uur behoorlijk te waaien en we vrezen voor een regenbui.
We gaan hier wat eten. Het wordt een beefburger met frietjes. Al weken zeiden we dat we dat een keer willen eten in de Bamboo bar. Het was lekker om een keer te proberen. Voordat het gaat regenen komen we net op tijd het hotel binnen. Het was maar een kort buitje.

Donderdag, 26 januari 2017.

Allereerst wil ik Annika nog een keer feliciteren want zij was gisteren jarig. Vandaag ontvangt Ronald zijn bul 👨🏻‍🎓. Gefeliciteerd Ronald!!

Vroeg aan het ontbijt zaten we vanmorgen. Tijdens het ontbijt zag Peter dat een man bij de stoelen waar wij onze handdoeken hadden neer gelegd, zijn spullen neer ging leggen. Ik ben daar naar toe gelopen en vroeg of hij daar ging zitten. Hij vond het belachelijk dat ik mijn handdoeken op de stoelen had gezet. Ik zei tegen die man dat ik zat te ontbijten en dat het heel normaal was dat je voor het ontbijt je handdoek op een stoel legt en daarna gaat ontbijten, maar dan na het ontbijt, je gelijk gaat omkleden en terug naar je stoel gaat. Hij was het er niet mee eens. Geef hem geen ongelijk maar als het heel druk is moet je wel, anders heb je geen plek. Wij zaten om kwart over 8 ook op “onze” stoelen. Hij zou morgen om half 7 zijn handdoek op “onze” stoelen leggen. Prima zei ik, geen probleem.
Het water was vanmorgen behoorlijk fris na al die regenbuien van gistermiddag en avond.
Vandaag vertrekken Lenie en Hans naar huis. Wij zijn de volgende van de vaste groep die naar huis gaan.
We hebben om half 6 cocktail party tot half 7. We gaan er wel even naar toe.
Dat even gegaan, hebben we ook letterlijk gedaan. Het zou eerst buiten worden gehouden, maar omdat ze dachten dat het zou gaan regenen hebben ze het in het restaurant gehouden. Iedereen moest zitten en je zat zowat boven op elkaar. Als je vroeg was, had je wat te drinken gekregen, daarna zag je niemand rond gaan. Wij waren 10 minuten later….
Wij zijn weg gegaan en naar Cemara gelopen. Een heerlijke hot plate hebben we gegeten, gegrilde kipfilet met boontjes, worteltjes en crispy frietjes.