Dinsdag, 17 mei 2016.

S Ochtends vroeg om kwart voor 8 nog gauw even de blog maken van gisteren. Daarna is het tijd om te gaan ontbijten. Putu heeft nog niets van zich laten horen, hij is ziek, dus kunnen we nog niet met hem op pad. We besluiten vandaag aan het zwembad te gaan zitten, zodat we minder snel verbranden dan aan zee. Rob en Sandra zitten aan zee, dus vandaag rust op het strand. Vanmorgen hebben we vanaf 10 uur tot 13.00 uur in het water gelegen. Rob zette natuurlijk het zwembad weer op stelten. Het bed van Rob en Sandra kraakt en daar worden ze elke nacht wakker van. Dus gaat Rob vragen aan de schoonmakers van de kamer of ze dat kunnen oplossen. Een paar uur later loopt Sandra naar de kamer om te kijken wat ze er aan gedaan hebben. Hebben ze een nieuw matras gekregen en het bed kraakt nog steeds. Rob klagen bij de receptie. Gelukkig staat er een Nederlandse stagiaire waar hij het aan kon uitleggen. Na veel moeite is het juiste woord om een nieuw bed te krijgen: krakie.
Eind van de middag lopen we naar het strand voor de dagelijkse dag afsluiting. De whiskey van Rob komt er bij en een biertje voor de heren, de dames drinken water. Half 6 breken we op en gaan we naar onze kamer. We zijn eigenlijk doodop van de zon, het geklets, dat we geen zin hebben om uit eten te gaan. We gaan een pizza halen bij de bamboo bar. Het is er behoorlijk druk en we moeten zeker een half uur wachten voordat onze pizza’s klaar zijn. We eten het op de kamer op en kijken nog even tv.

Maandag 16 mei 2016.

Vanmorgen met z’n vieren, wel bekend inmiddels wie, ontbeten. Je bent wel gelijk wakker als je gezamenlijk ontbijt. Op een gegeven moment kan je niet meer eten door pijn in je kaken van het lachen. We zitten helemaal achterin de zaal zodat zo min mogelijk mensen last van ons hebben. De mensen die het wel horen zijn Nederlanders en kunnen er wel om lachen. Onze Louis hebben we omgedoopt naar de naam Harry want bijna elk gesprek gaat wel over hem. Van de week bestelde hij 2 glazen bier en de jongen komt het brengen en hij zegt die hoef ik niet want je hebt met je handen er aan gezeten en daar heb je mee gepiest. Hij spoort echt niet. De volgende dag zitten ze aan de rand van het zwembad met hun stoelen, maar dan omgedraaid naar de zee,roept hij iemand erbij en klaagt hij dat de heg te hoog is zodat hij de zee niet kan zien. Volgende dag, heg met schitterende bloemen er in, een stuk korter en bloemen weg. Vonden ze de heg eigenlijk nog te hoog. Ben benieuwd wat de dag erop gebeurd.
Wij zitten weer aan zee waar volop wind staat. We zijn zelfs met Rob de zee in geweest. Helder water, je kan de visjes zien zwemmen. Vanmorgen komt Rob met een opgerolde handdoek in een plastic zakje aan lopen en geeft het aan Peter. Had hij de bloemen van de kamer mee genomen omdat hij Peter zo waardeert……..Wij lachen. De bloemen waren al dood zo te zien en Rob geeft ze aan de tuinman. Die ze vervolgens in de prullenbak gooit.
Sandra zorgt voor Rob zijn natje en droogje want die rent maar heen en weer en ligt de hele dag in de zon te bakken. De heren drinken nog een biertje aan het eind van de dag, en nog een biertje, Sandra en ik houden het op de non alcoholische drankjes.
We gaan met z’n vieren vanavond bij Kesuma eten. Ze halen ons op om 19.00 uur. De chocola en de sigaren hebben ze voor ons mee genomen. We wandelen op ons gemakkie richting Kesuma. Er staat een behoorlijke wind. We nemen 2 porties spring Rolls als voorafje. Daarna neem ik de gegrilde fish fillet, Peter en Rob nemen tonijn en Sandra rijst met groente en kip ( helaas met kip nuggets). Daarna houden we het voor gezien en rekenen af en lopen terug naar het hotel. Op de kamer nog even een serie kijken en mijn ogen vallen om 23.00 uur dicht.

Zondag, 15 mei 2016.

Vandaag is het bewolkt en er zijn regenbuien voorspelt. We leggen voor het ontbijt de handdoeken op de stoelen naast die van Sandra en Rob. In de ontbijtzaal is het behoorlijk warm. We nuttigen ons ontbijt en gaan ons gelijk omkleden op de kamer. Als we onze kamer verlaten staat de schoonmaker al voor de deur. We lopen naar het strand en smeren ons goed in als we op onze stoelen zitten. Er staat een lekker
windje zodat het niet zo warm is. Rob en Peter gaan samen zwemmen, Sandra ligt lekker te zonnen, en ik ga even later ook een plonsje nemen in het zwembad. Ik zeg Ria even goedendag, haar man ligt gelukkig nog op zijn stoel en we babbelen even en daarna ga ik uit het zwembad. Vrij snel krijgen we een regenbui over ons heen. We schuilen onder de parasol want de regenbuien duren hier meestal niet lang. Sandra en Rob vertellen dat ze gisteren naar Hardy’s zijn gelopen om boodschappen te doen, waaronder chocola voor ons, hebben ze alle boodschappen in een doos gekregen en willen ze de Hardy’s bus terug nemen gaat hij niet meer. Konden ze met een taxi terug naar het hotel. Ook weer een bezuiniging van het hotel dat ze het busje naar Hardy’s s avonds niet meer laten rijden.
‘S middags schijnt de zon weer volop en liggen we weer een tijd in het zwembad. Rob zou met zijn Engelse vriend vandaag gaan jetskiën maar opeens had Rob rugpijn of was het nou buikpijn…
Wordt vervolgt misschien.
We beginnen een aardig kleurtje te krijgen en morgen gaan we misschien weer aan zee zitten. Om 5 uur als de heren hun biertje op hebben gaan we naar de kamer om te douchen en daarna bij Bobby ’s te gaan eten. Daarna volgt de Grand Prix waar we naar gaan kijken.

Zaterdag, 14 mei 2016.

Ik was al vroeg wakker en lees alvast de kranten voordat ik Peter wakker maak. Half 9 maak ik hem wakker. In het begin van het ontbijt komen we Rob en Sandra tegen. We gaan aan een tafel van 4 personen zitten. Tijdens het ontbijt hebben we het over Louis en Ria die we alle 4 in het hotel hebben leren kennen. Voor Rob en Sandra 1 jaar geleden en wij 3 jaar geleden. Ik denk dat het hele hotel hem kent. Hij is de grootste onbeschoftste man die ik ken. Een grote mond tegen het personeel van het hotel of in het restaurant waar hij gaat eten. Tegen iedereen klagen en in elke zin gvd zeggen. Als je het over de duivel hebt, komen Nico en Nel aanlopen. Ik dacht dat er een grapje werd gemaakt maar helaas. Ze komen een stuk achter ons zitten. Rob gaat als eerste langs hun tafel om gedag te zeggen en vlucht als Sandra hun gedag komt zeggen. Wij besluiten niet langs te gaan want misschien kennen ze ons niet meer. Wij horen dat hij al flink zit te foeteren over het ontbijt. Wij hebben het met z’n vieren heel gezellig tijdens het ontbijt en lachen wat af.
Rob en Sandra gaan op het strand zitten omdat daar meer wind staat. Wij blijven nog een dag bij het zwembad zitten. We komen ze vrij snel in het zwembad weer tegen. Later in de middag drinken Peter en Rob een glaasje whiskey, die Rob had meegenomen uit Nederland. Peter besteld voor de heren nog een biertje en daarna moet Rob gauw naar zijn kamer om Sandra haar rug te wassen ;-). ( zoals hij zelf zegt)
Als Putu tijd heeft gaan Sandra en ik binnenkort samen naar de markt in Ubud, en de heren zetten we bij een restaurant af zodat wij op ons gemak kunnen rond kijken.
Wij gaan bij Bobby ’s eten, nasi goreng met saté en een gebakken ei, en 1 bier en een mix juice, kost 8 euro. Een koopje en heerlijk. Daarna gauw terug naar de kamer want de kwalificatie van de Formule 1 begint om 8 uur.

Vrijdag, 13 mei 2016.

We zijn gisteren laat gaan slapen, 1 uur, dus de wekker hadden we om half 9 gezet. We eten weer de bekende eitjes op toast en croissantjes erbij. Het was zo bloedheet in de ontbijtzaal dat we binnen een half uur al op de kamer terug waren. We gaan ons omkleden en gaan gelijk het zwembad in. Heerlijk is het water. We praten nog met het stel uit Groningen en opeens hoor ik Peter zeggen: Rob en Sandra zijn er. Wij kijken ze stomverbaasd aan want wij verwachten ze pas veel later. Hun kamer is nog niet klaar dus krijgen ze een tijdelijke kamer om zich op te frissen en om te kleden. Ze komen gelijk het zwembad in en het is gelijk gedaan met de rust. Ik heb zo n pijn in mijn kaken van het lachen s middags om Rob, hoe hij mensen in de maling neemt, dat ik even het zwembad uit ga. Peter kan er ook wat van trouwens. Ik schaamde mij af en toe kapot. Morgen zitten Rob en Sandra op het strand…. We komen ze wel in het zwembad tegen. Ze gaan om half 4 kijken of hun kamer klaar is en een paar boodschappen doen.
Wij gaan om kwart voor 5 naar de kamer. Om 6 uur besluiten we naar Kesuma te lopen. Het is een aardig stukje lopen en we denken net dat het restaurant weg is omdat ze buiten een heel overdekt gedeelte op het strand hebben gemaakt en we het daarom niet herkenden. Dezelfde meisjes werken er nog en ze kenden ons nog. We hebben heerlijke gegrilde fish fillet gegeten, Peter met Balinese saus en ik met verse gepureerde knoflook. Het was heel lekker. Daarna weer terug wandelen naar het hotel.

Donderdag, 12 mei 2016.

We zijn de afgelopen dagen behoorlijk verbrand. Het komt omdat je met mensen midden in het zwembad staat te praten en staat te hangen aan een touw en de zon vergeet. Mijn schouders zijn een beetje verbrand maar Peters rug is behoorlijk rood. Gisteren zijn we uit de zon gebleven, lekker laat gaan ontbijten en lekker series in de kamer kijken op de iPad.
Eind van de middag zijn we even naar het zwembad geweest toen de zon voor het grootste gedeelte niet meer in het zwembad scheen. ‘S Avonds hebben we pizza gehaald. Daarna nog series gekeken en zijn we gaan slapen.
Vanmorgen gingen we om half 9 ontbijten. Eerst nog even praten met de mensen die we in het zwembad leerden kennen. Ze zochten nog een goede chauffeur, dus hebben we Putu aanbevolen en een kaartje van hem gegeven aan ze. Na het ontbijt hebben we ons omgekleed en zijn we gelijk de handdoeken gaan omwisselen. Even insmeren en gelijk gaan we het zwembad in. Om kwart over 12 gaan we uit de warmte om niet weer te verbranden en even naar de kamer toe.

Maandag, 9 mei 2016.

De wekker staat vandaag om 8 uur. We zijn nog moe en besluiten een uur later te gaan ontbijten. Het is behoorlijk druk in de ontbijtzaal en we vinden een leeg tafeltje. Na het ontbijt stuurt Peter naar Putu een berichtje of hij tijd heeft om met ons een dag op stap te gaan. Hij komt ons om 13.00 uur ophalen. We willen naar pandangbai. Het is een haven waar toeristen met een grote boot richting het rif varen om daar te gaan duiken om het koraal te zien. Pandangbai is ook de haven waar de veerboten naar Lombok vertrekken. Putu brengt ons naar een heuvel waar we een prachtig uitzicht hebben op een blauwe zee en een prachtig strand tussen de rotsen gelegen.
We gaan iets drinken bij de haven en hebben uitzicht op de vertrekkende boten. Het begint aardig donker te worden en in de verte zien we onweers flitsen. We besluiten terug te rijden richting Hardy ’s voor een paar boodschappen. Putu wacht even in de auto. Binnen 10 minuten zijn we bij het hotel aangekomen en na de boodschappen in de kamer te hebben gezet lopen we met Putu door naar het restaurant Cemara. Hij wil het restaurant even zien. Hij drinkt een biertje mee met Peter en op een gegeven moment gaat hij het restaurant bekijken.
Als het begint te regenen gaat hij naar huis. Wij bestellen ons eten en gaan daarna naar de kamer. We kijken een paar series op de tablet en gaan als het afgelopen is slapen.
De wekker hebben we om 8 uur gezet.

Zondag, 8 mei 2016.

Wederom gaat de wekker om kwart voor 7. Het bekende ontbijt weer genuttigd, alleen dit keer na de toast met ei hebben we een warme wafel met chocoladesaus genomen. Heerlijk! We hebben een uurtje in de ontbijtzaal gezeten en zijn erna naar de kamer gegaan om de kranten te lezen.
Om 9 uur gaan we naar het zwembad en gaan we weer zitten op onze stoelen onder ons balkon.
De eerste uren is het redelijk rustig in het zwembad tot er een paar luidruchtige Russen aan de bar in het zwembad komen. Gelukkig blijven ze niet lang zitten. Ze worden afgelost door een aantal Australiërs. Simboo komt nog even bij ons praten en we vragen of Ekka er nog werkt. Ze leidt de kidsclub in haar eentje tegenwoordig en Simboo zou aan haar vragen of ze even naar ons toe komt als ze tijd heeft. Binnen een uur komt ze langs en vraagt hoe het Julian gaat en of Daphne en Ronald nog een keer komen. Ik heb uitgelegd dat ze een tweede zoon Milan hebben gekregen en dat het voorlopig niet lukt.
We zijn te lang in het zwembad geweest vandaag want we zijn een beetje verbrand. Niet pijnlijk maar wel rood op de armen.
We gaan vanavond bij Bobby ’s eten. Het is er redelijk druk. Ze komen gelijk onze handen schudden en krijgen een bezwete knuffel. Bobby’s restaurant is aan het verbouwen en het ziet er al een stuk gezelliger uit dan voorheen. Ik neem de bekende mix fruit en Peter een biertje. We bestellen gelijk, cordon blue allebei, want we willen op tijd terug zijn voor het voetbal. Het smaakte voortreffelijk en we rekenen erna af en lopen terug naar het hotel.
Peter probeert het voetbal te kijken wat niet zonder haperingen gaat.

Zaterdag, 7 mei 2016.

De wekker gaat als gewoonlijk om kwart voor 7 af. Ik heb prima geslapen. Peter heeft nog tot 12 uur een spannende film gekeken op zijn iPad dus die is nog moe. We ontbijten weer om dezelfde tijd. Eieren op toast en dit keer een bananen pancake erbij. Ik neem een glaasje ananassap erbij en voor Peter haal ik een cappuccino uit de automaat om uit te proberen of die warmer is dan de koffie uit de kan die je op tafel krijgt. Ja dus. Het smaakt weer prima. We hebben nog geen handdoeken neergelegd want het lijkt niet zo druk. Om 9 uur gaan we naar het zwembad waar het nog rustig is. In de loop van de morgen gaat het steeds drukker worden. Om 12 uur lijkt het of er heel wat nieuwe gasten zijn gekomen. Veel jonge Australiërs en Nederlanders. Simboo komt ons om 1 uur begroeten en is blij dat we weer zijn gekomen. Hij vraagt als eerste hoe het met de kinderen en kleinkinderen gaat. Simboo werkt nog tot oktober voor het hotel en dan begint hij met een aantal andere mannen voor zijn eigen bedrijf.
Hij gaat de water kwaliteit van zwembaden in Bali controleren.
Om half 2 gaan we naar de kamer want het is een benauwde dag en zeker in het begin moet je met de zon oppassen.
We hebben weer een uitnodiging ontvangen voor een welkomst- “ontbijt of lunch of diner”.
Voor maandag 9 mei a.s. We moeten nog even doorgeven of we gaan. Gelukkig is het smart casual gekleed. ( nette vrijetijdskleding). We zijn van plan om maandag met Putu op stap te gaan dus weten we nog niet wat we beslissen.

Vrijdag, 6 mei 2016.

De vlucht van Hong Kong naar Denpasar verliep voorspoedig. Peter kreeg penne te eten met een broodje en fruit en ik had de rijst met kip genomen. Het smaakte prima. De vlucht duurde 4 1/2 uur. Ik heb 2 uur geslapen. De landing ging dit keer beter. Op naar de douane. We nemen even een sprintje om de meute voor te zijn. Toch nog even wachten bij de douane maar het ging vlotjes. Op naar de bagage band. Het duurt even voordat de koffers komen. Uiteindelijk heeft het een uur geduurd voordat we de koffers hadden. Er was een technisch probleem. Nu nog op zoek naar Putu die ons op komt halen. We zien hem in de verte al zwaaien. We proberen eerst na te vragen hoe duur een telefoonkaart is. Ze verkopen ze op het vliegveld voor 20 euro, 4 GB internet data. Dat is veels te veel dus gaan we eerst naar Carrefour voor wat boodschappen. Daarna op zoek naar een telefoonkaartje. Putu weet wel een tentje waar ze ze verkopen. We geven hem geld en hij gaat ze voor ons halen. Als we ze zelf hadden gehaald betaalden we veel meer. Dan is het eindelijk tijd om naar het hotel te rijden. In de auto zit ik al half te slapen. Binnen 10 minuten zijn we er. Koffers uit de auto pakken en gelijk naar de receptie lopen om ons in te checken. We vragen aan de heren of Sari aanwezig is en krijgen een vaag antwoord dat ze ergens rond loopt. Binnen 5 minuten komt ze aanlopen en vraagt of we een welkomst drankje hebben gekregen. Dat wordt gebracht en het smaakt lekker. We worden naar onze vertrouwde kamernr. 613 gebracht. Alles ziet er prima uit. Peter gaat eerst douchen en als hij daarna een koffer op een plank wil zetten gaat hij door zijn rug. Ik pak de koffers grotendeels uit en ga erna douchen. We besluiten niet meer weg te gaan, en gaan op bed even lezen. Nadat Peter iets voor zijn rug heeft ingenomen voelt hij zich na een kwartier beter. Ik val direct in slaap.

Vanmorgen ging om 7 uur de wekker. We zaten om half 8 in de ontbijtzaal. De mevrouw die de eieren bakt herkende ons gelijk weer. We bestellen weer koffie en thee. Peter gaat de eieren laten bakken en ik haal de toast, yoghurt en vruchtjes. Het was weer een prima ontbijt. Op de kamer lezen we nog even wat kranten en gaan erna naar het zwembad. Vrij snel plonsen we in het water. Heerlijk! Het is zonnig weer, ongeveer 33 graden.
Om 5 uur gaan we naar de kamer om ons om te kleden. We besluiten naar het restaurant Cemara te gaan. Ik bestel nasi goreng en Peter cordon blue met nasi. Het smaakte prima. Na wat bij gepraat te hebben met de 2 Wayans zijn we terug naar het hotel gegaan. Omkleden en onder de dekens. We zijn behoorlijk moe. Gaap, slaap lekker.