Vanmorgen weer op half 7 bed uit om de handdoeken neer te leggen. Om 7 uur zitten we
aan het ontbijt. Allebei nemen we een gebakken ei, Peter 2 croissantjes en ik
een chocolade donut en een soort plakje cake. Wat ga ik dit missen. Gelukkig lunchen
we niet want dan komen we moddervet thuis. ’s Avonds eten we eigenlijk ook niet veel.
De afgelopen dagen is het eigenlijk een bord cesarsalade, waar van alles op zit, met
onionrings met een sausje. Dan zitten we al vol. Gisteravond hadden we trek in cappucino
en we bestellen het, is het apparaat kapot. Dan maar niet. We gaan maar terug naar
het hotel.
Het waait hier nog steeds behoorlijk, voor ons is het lekker met een temperatuur van
30 graden, maar de Balinezen worden er allemaal ziek van. Vandaag was het weer een
mooie zonnige dag. Heerlijk op het ligbed liggen lezen onder de parasol en af en toe
een plons in het zwembad nemen. We hebben een lekker kleurtje ondertussen maar
Peter wil nog bruiner worden en bakt lekker in de zon verder. Om half 6 houden we
het voor gezien na hier en daar nog een praatje te hebben gemaakt. We stoppen
al het een en ander in de koffer want morgenmiddag worden we om 4 uur door Putu
gehaald en dan zit de vakantie er op. Vanavond eten we voor het laatst bij Cemara,
waar ik altijd de blog aan het schrijven ben s avonds. Dus dit zal ook het laatste
stukje voor de blog van deze vakantie zijn. Of we hier terug komen weten we niet,
er zijn een aantal vrienden die gaan werken op een cruiseship en die zien we niet meer.
Het hotel is ook veranderd, er is een nieuwe staf, en dat is echt merkbaar. De prijzen
zijn een stuk omhoog gegaan, bv, een cappucino daar betaal je nu ruim 5 euro per kopje
voor aan het zwembad.
We zien het wel weer de volgende vakantie. Prapta zou om 4 uur op het vliegveld van
Denpassar zijn om ons uit te zwaaien. Zondagmorgen om ongeveer kwart voor 9 komen
we op schiphol aan. Daphne en Ronald komen ons ophalen.

Woensdagmorgen om 8 uur ontbeten, dat doen we voortaan wat vroeger want
er is weer een buslading aziaten in het hotel aangekomen. Naast ons gaat om 5
uur de wekker en er wordt aangebeld aan hun deur zodat ook wij wakker werden.
Gelukkig viel ik nog even in slaap tot mijn wekker af ging. Het ontbijt is altijd zo
lekker hier dat gaan we zeker missen. Toen ik de handdoeken op de ligbedden
had neer gelegd hoorde ik al een vrij irrititant geluid vanuit de keuken. Het klonk
behoorlijk hard. Toen we bij het zwembad lagen merkten we pas hoe hard dat
geluid was. Meerdere mensen begonnen te klagen bij de duty manager. Ook wij
hebben ons beklag gedaan samen met nog een Nederlands ouder stel die tegenover
de keuken een kamer heeft en de hele nacht niet hebben geslapen. De duty manager
beloofde dat op 4 uur het geluid over zou zijn. Het bleek dat het van de airco
vandaan kwam. Die zou worden vervangen en dat zouden ze vannacht doen.
Om 4 uur nog steeds herrie. Weer een manager aangesproken om 5 uur en na
5 minuten was het geregeld. Eindelijk stilte. ’s Avonds hebben we met Herris
afgesproken bij Bobby’s. We hebben de kleertjes en alle opgespaarde shampo’s en
zeepjes van het hotel voor hem meegenomen. Zeep is heel duur hier om te kopen.
De zeep neemt hij mee als hij op de cruise gaat werken. Binnenkort vertrekt hij
voor 8 maanden naar de USA om daar te gaan werken op een cruiseship. Helaas zien
we Elleni dit keer niet omdat ze nog teveel hoest en nog medicijnen heeft.
We spreken voor morgenmiddag om 1 uur af dan gaat hij voor ons koken. We
vroegen aan hem wat Bakso voor eten is. Hij zei gelijk, zal ik het morgen voor
jullie maken? Prima, we zijn benieuwd. Hij mag de keuken van Bobby’s gebruiken.
Hij eet gezellig met ons mee. We spreken voor morgenmiddag om 1 uur af bij
Bobby’s. We gaan nog lekker lezen in de kamer en om half 11 gaat het licht uit.

Donderdag, 2 juni 2011.

Gelukkig horen we geen wekker om 5 uur s morgens van de buren maar toch
ben ik al om kwart over 6 wakker. Ik ga de badkamer in en ga alvast de hand-
doeken neerleggen op de ligbedden. Het ziet er weer zonnig uit voor vandaag.
Om 7 uur gaan we ontbijten zodat we wat rustiger kunnen ontbijten. Daarna
nog even lezen op de kamer. Om half 10 gaan we naar het zwembad. Het is
lekker zonnig en heerlijk rustig. Geen herrie van de airco en alles schijnt
hersteld te zijn. Om 1 uur gaan we naar Bobby’s waar Herris met kleine Putu
op ons wacht. Voor Putu hebben we nog 2 kleine auto’s meegenomen. Hij
straalt helemaal en hij lijkt wat minder verlegen te worden naar ons toe.
Herris geeft ons eerst, wat hij op de markt heeft gekocht, een soort chips.
Heerlijk! Vrij snel komt hij met 2 kommen met een soort bouillon met balletjes
erin. Het zijn een soort deegballen met rundvlees er in. Hij heeft het niet
pittig gemaakt maar dat konden we zelf toevoegen. Er horen ook noodles in
maar die zaten er niet in. Daarbij had hij geperste rijst in de vorm van een
komkommer en het smaakte heel klef. Ik vond het niet lekker maar met een
slok drinken er achteraan was het gauw weg. Peter vond het nog wel lekker
met een dip van ketchup er om heen. Hij had nog een gemaakt wat gefrituurd
was met iets van vlees er in. Een heel werk heeft hij er van gemaakt. We nemen
om 3 uur afscheid van hem want voorlopig zien we hem niet meer. We hebben
foto’s van elkaar gemaakt en houden contact via email.
We gaan nog even zonnen en zwemmen en om 5 uur nemen we een douche bij
het zwembad en zitten nog even te lezen in de schaduw. Even omkleden in
onze kamer en om 6 uur richting Cemara.

Vandaag een bewolkte dag. Na het ontbijt maar lezen op de kamer want er is weer
een bui naar beneden gekomen. Om half 12 komt heel voorzichtig de zon door en gaan we
naar het zwembad. Van zwemmen komt niet echt veel want het water is na een regenbui
frisjes. We lezen of kijken een film. Om half 6 gaan we naar onze kamer om ons om te kleden.
We zitten nog in dubio waar we willen eten maar bij Cemara zitten we toch het makkelijkst
ivm internet. We moeten wel weer omlopen en door de plassen lopen. Wayan de ober van Cemara
heeft een motor ongeluk gehad horen we. Die zullen we de komende dagen niet zien want
hij ligt in het ziekenhuis. Van Herris krijgen we een berichtje dat het met Elleni beter is en hij
mist ons. Wij wachten nog steeds op een uitnodiging om bij hem langs te gaan. Hij wil ons
graag zien, maar hij laat niet weten wanneer. Hij heeft nog een paar dagen om ons uit te nodigen.
We zullen morgen misschien wel wat horen van hem, en anders komt hij maar hier heen en dan
krijgt hij de kleertjes voor Elleni mee. Ik vind het wel jammer maar misschien zijn ze bang dat
wij verkouden zijn of zo iets.
We gaan zo bestellen, en lekker eten.

Nog even een aanvulling op de blog van gisteravond. We zaten zoals gewoonlijk bij
Cemara te eten. Een stagair van het restaurant had een drankje voor een gast
ingeschonken, rose. Dat had die mevrouw niet gevraagd en wilde rode wijn. De
stagair zou het omruilen. Hij schenkt een rode wijn in en geeft het aan de tourist.
Hij loopt terug naar de bar, waar wij vlak voor met een tafel zitten, en hij pakt
het glas rose en gooit het terug in de fles. Wij zaten met verbazing te kijken dat
dat gebeurt. We roepen de stagair en vragen of hij even wil komen. We kennen
ze inmiddels vrij goed en kunnen goed met ze overweg. Peter vraagt waarom
hij dat glas rose terug in de fles gooit omdat dat niet echt fris is. Dat moest van
zijn baas. Dus vragen we of de baas naar ons toe wil komen. We leggen dezelfde
vraag voor en hij schuift het weer af op de stagair. We leggen uit dat daar veel
mensen ziek van kunnen worden, je zal maar een koortslip hebben bijvoorbeeld.
1000 excuses en wil je nog wat drinken enz. Wij moesten toen nog eten en we
konden het niet laten om te vragen wat er met het eten gebeurt als het bord
niet leeg is, of het naar een volgende klant gaat……. Ik ga er maar niet teveel
over nadenken want dan hoef je hier nergens meer te eten. Terug op de kamer
zei Peter toen ik in de badkamer was, er zit een grote salamander op de muur.
Ik dacht getsie ook dat nog. Peter is de grand prix gaan kijken en ik ben nog
even gaan lezen, binnen een half uur was ik vertrokken.

Vanmorgen om half 8 de handdoeken neergelegd. Toen ik in de gang liep naar
buiten zag ik al dat het flink geregent had want er was lekkage. Het zag er ook
bewolkt uit buiten. Toch maar de handdoeken neerleggen want je weet maar
nooit of het zonnetje weer door breekt. Om 8 uur ontbijten en Prapta weet te
vertellen dat om 11 uur de zon weer gaat schijnen. Het ontbijt smaakte weer
verrukkelijk. Ze hadden chocolade donuts, cake enz. Zo vervelend als je dat
moet laten liggen. Dus ontbijten we hier prima maar dan lunchen we niet.
Als we op de kamer zijn begint het opeens te hozen. Flinke buien komen er
naar beneden. Tot 2 uur zijn we op de kamer gebleven want we konden geen
kant uit. We hadden Putu nog gevraagd of hij tijd heeft maar hij was met
gasten op stap helaas.
Na twee uur gaan we naar het zwembad toe. De zon is te voorschijn gekomen
en het is lekker rustig aan het zwembad. Het water is vrij koud en ik hou het
bij poedelen met mijn benen in het water maar Peter die gaat het water in.
Vlak daarna verdwijnt de zon weer. De mensen uit Volendam komen ook bij
het zwembad zitten. Zij zijn 3 dagen met Putu op stap geweest naar o.a. Lovina.
Om vijf uur gaan we naar de kamer waar we nog even lezen. Om kwart voor 6
lopen we via de bekende omweg naar Cemara. We hadden alleen niet nagedacht
dat dat achteraf weggetje helemaal ondergelopen met water was. Peter op zijn
slippers en ik met linnen/dichte schoenen die helemaal kletsnat zijn. Soppend
komen we via de achterdeur weer het restaurant binnen.
Wat we gaan eten weten we nog niet, maar het zal voor mij denk ik salade met
nasi goreng worden.

Het is vandaag een beetje bewolkt weer. Peter is behoorlijk verbrand aan zijn benen.
Gisteravond na Cemara heeft hij de training van de Grand Prix gekeken. De bedoeling
was dat hij ook om 2 uur s nachts naar de voetbalwedstrijd zou gaan kijken maar de
slaap had de overhand.
Om 8 uur vanmorgen ontbijten en we waren vrij snel klaar. We gaan nog even naar
de kamer en nadat we het weer hebben aangekeken lopen we om kwart voor 10
naar de receptie om te vragen of er nog plek vrij is in de bus naar Kuta. Gelukkig
kunnen we nog mee in de bus. Het is 20 minuten rijden naar Kuta. We gaan eerst
langs Riet en Harry in het hotel Bali Rani. Een klein hotel maar het ziet er grappig
uit. Helaas zitten ze niet aan het zwembad om half 11. We wachten nog 10 minuten
en lopen dan naar Discovery om de winkels te bekijken. We zien niet echt veel en
we nemen een taxi naar Matahari. Het is te benauwd weer om te lopen. Voor 80
cent zijn we bij Matahari. Ook daar is niet zoveel te zien. We lopen de Mac Donald
in voor een soft ijsje, maar het is er zo warm dat we naar de Starbucks lopen.
Ondertussen horen we een klap en een scooter knalt op een taxi, of omgekeerd.
We bestellen allebei een cappacino en we rusten even uit op lekkere zachte
stoelen. Er is airco aanwezig dus we genieten van de koelte.
Daarna lopen we langs het strand waar vandaag een festival is er
met veel muziek.
Het ziet er gezellig uit, maar het is zo warm dat we door lopen naar het shopping
centrum. Daar nemen we even later een taxi naar ons hotel. De chauffeur zet er
vaart achter en binnen een half uur zijn we bij het hotel. We kleden ons gelijk om
en gaan gelijk het water in. Onze handdoeken liggen er trouwens nog steeds. Ze
hebben ze niet weg gehaald. We raken weer even aan de praat met de Nederlanders
uit Hoofddorp en komen er eigenlijk niet meer vanaf. Ik besluit maar te zeggen dat
ik het zwembad in ga omdat ik anders teveel verbrand.
Om kwart voor 5 gaan we naar onze kamer om ons te verkleden om naar Cemara
te gaan. We willen voor 8 uur terug zijn voor de Grand Prix.

Om half 8 ontbijten. We hebben trek want gisteravond hebben we niet veel gegeten.
Een cesarsalade en ik had een tomatensoepje vooraf. We hadden geen trek en de sla
waaide bijna van ons bord, zoveel wind stond er. We kregen zelfs vleermuizen langs
ons bord vliegen. We hielden het om kwart voor 9 voor gezien en liepen via een om
weg naar het hotel terug. Aangezien we nu elke avond bij Cemara zitten vinden we het
voor de medewerkers van Bobby’s een beetje lullig dat we daar niet meer komen. Dus
gaan we via de achterkant bij Cemara naar binnen en ook weer naar buiten.
Vanmorgen na het ontbijt nog even langs Garuda om de nieuwe stoelplaatsen te
controleren dat ze zijn bevestigd.
Daarna zijn we ons gaan omkleden en zijn we naar het zwembad gegaan. Tussen
6 en 9 uur mag niemand op het strand komen omdat ze het volleybalveld gaan
verplaatsen. Er is ook een soort kledingmarkt vlak voor het zwembad. We zijn er
niet heen gegaan want we moeten eerst geld pinnen. Volgende week zal de markt er ook
wel weer zijn en zoveel bijzonders staat er toch niet. Ik wil nog op zoek gaan naar
slippers want de slippers die ik nu bij mij heb zijn bijna kapot.
We raken met nederlanders aan de praat uit Hoofddorp die hier voor de 3e keer in 12 jaar
komen. Dit is voor hun de laatste keer zeggen ze dat ze naar Bali komen. Het is een ouder
stel en ze hebben aardig over de wereld gereisd. We hebben dus bijna 2 uur met ze in het water zitten
praten. Peter zijn benen zijn nu behoorlijk verbrand en hij heeft er pijn aan.
’s Middags heeft hij maar op zijn buik gelegen op het ligbed. Er wordt weer flink geboord in
het hotel. Heel irritant en veel mensen klagen er over.
Om 6 uur lopen we eerst naar de pinautomaat en daarna naar Cemara. We hebben niet
echt trek dus het zal wel iets van een salade worden. Als we zo door blijven gaan met
onze eetgewoontes hebben we nog meer ruimte over in onze vliegtuigstoelen……
Vanavond de training van de Grand Prix en om 2 uur s nachts een voelbadwedstrijd van
Manchester United tegen Barcelona. De laatste wedstrijd van Edwin van de Sar. Ik draai
mij dan nog een keertje om…..

Vandaag maar een blog van twee dagen samen. Putu is op stap met een jong stel die
we hier hebben leren kennen in het hotel. We hebben Putu aangeraden en ik denk dat
ze de goede keus hebben gemaakt om met hem op stap te gaan. Ik hoop dat Putu
nog een dag vrij houdt voor ons. Nog ruim en week en we vertrekken weer richting
Nederland. Eigenlijk vinden we het allebei niet zo erg want de verveling is toegeslagen.
Het is te warm om te winkelen en we wachten op een dag zonder zon zodat we
naar Kuta kunnen. Al is het maar om een soft ijsje van de Mac of een Starbucks te halen.
Vanmorgen zijn we om half 8 gaan ontbijten. Het was behoorlijk druk in de ontbijtzaal.
Ik nam maar weer een keer scrambled eggs en Peter een gebakken ei. Een paar
croissantjes erbij met koffie/thee en klaar. We gaan nog even terug naar de kamer
om wat te lezen en we vallen in slaap. Om half 11 wordt Peter wakker en gaan we
naar het zwembad toe. Er komt een beetje bewolking aan en een windje dus het is
iets minder warm. Prapta begint om 1 uur en heeft weer volop praatjes dat hij bezig
moet zijn en dat hij niet alleen zittend zijn geld wil verdienen.
Het is een super saai dagje, weinig mensen aan het zwembad.
Peter stuurt maar weer eens een smsje naar Herris hoe het met Elleni is. Ze is
inmiddels weer thuis en ze is in betere conditie. Over wanneer we langs kunnen komen
horen we nog niets. We hebben nog een week en anders gaan de kleertjes weer mee
terug naar huis. Om half 6 houden we het voor gezien. We willen nog even langs
Garuda om onze plaatsen te bevestigen. Peter heeft geregeld dat we op de twee
lange vluchten de achterste stoelen hebben zodat we als we willen de hele tijd de
stoel naar achteren kunnen doen.
Vanavond zitten we weer bij Cemara te eten. Het is echt een voordeel dat ze daar
internet hebben. We hadden ook naar Double Dutch kunnen gaan maar we hebben de
puf niet om daar heen te lopen. Gisteravond hebben we niet zoveel hier gegeten, we
hadden niet zo een trek. Het is gebleven bij allebei een salade en onion rings. Ze stonden
een beetje raar te kijken, maar ja. Vanavond eten we zo wie zo een salade en misschien
dat ik nog bakmie erbij neem.
Het waait hier flink en we zitten dit keer aan het strand. De Balinezen zijn allemaal verkouden
door de wind en hebben het koud.

Vanmorgen weer handdoeken neer leggen. We voelden ons vannacht allebei beroerd.
Geen idee waarvan maar gelukkig ging het weer gauw over. We hebben lekker
ontbeten, scrambled eggs voor mij en voor Peter een gebakken ei. Nog een paar
croissantjes en wat fruit voor mij toe.
Daarna nog even lezen op de kamer en om half 10 naar het zwembad toe. Prapta
is weer vrolijk en we hebben even gebabbeld met hem. Hij is naar de kapper geweest
en hij noemde het zelf een leger kapsel. Peter raadde hem aan om het haar te blonderen….
Vandaag heeft Peter heel veel in de zon gelegen. Hij wordt ondertussen echt heel bruin.
Een minpuntje is dat hij bij zijn schouders gaat vervellen. Ik blijf lekker onder de parasol
liggen lezen.
Vanavond maar weer bij Cemara gegeten. Het is zo makkelijk dat ze internet hebben zodat
ik daar de blog kan bijwerken. Er staan ook nog een paar nieuwe fotoos bij de vorige
dag geplaatst. Elleni ligt nog steeds aan de beademing in het ziekenhuis. Haar conditie
is niet zo goed. We kunnen haar nog niet bezoeken helaas. Ik hoop dat het gauw beter
met haar gaat.

thumbnail wp-image-227″ />[/caption]

De wekker staat vanmorgen een uur later. Ik hoef geen handdoeken neer te leggen want
hebben met Putu afgesproken om 9 uur. Om 8 uur ontbijten we, en daarna even terug naar
de kamer. Op het moment dat we de kamer in willen staat er een schoonmaker voor de
deur. Peter zegt gelijk, ik wil je even wat laten zien. De rookmelder op onze kamer is
helemaal afgetapt, zodat hij niet meer werkt. Hij legt het die meneer uit en zegt tegen
hem, vanmiddag ga ik praten met de manager over dit. We hebben natuurlijk al een
brandje meegemaakt op de kamer van Deborah een paar jaar terug.
Om kwart voor 9 komt Putu aangelopen met een sikje onder zijn kin. Ik doe de groeten
van Lisanne aan hem en hij zegt gelijk: oh die heb ik nog gesproken op facebook. grappig.
We vertrekken naar Carrefour, shoppingcentre, en moeten nog even wachten voordat het
open gaat. Peter en Putu zijn eerst een mooie auto aan het bekijken die daar te koop
staan. Putu blijft nog bij die mooie auto kwijlen en wij gaan samen naar boven, naar
de winkels. We zijn eigenlijk op zoek naar een shirt  voor Peter aangezien die nog
thuis liggen. Voordat we de winkel binnen gaan staat heel het personeel van de winkel
in een erehaag met hun handen gevouwen. Je voelt je net een koningin als je er door
heen loopt. Echt leuk. De t shirts hebben ze niet en ze hebben leuke slippers voor Peter
maar hij denkt er nog even over na. Voor de rest kopen we 10 flesjes orange drank en 2
pakjes kaugom. Dan wordt het Putu zoeken. Wij staan beneden te wachten en zien hem
boven staan te praten. Even later komt hij er aan. We rijden door naar La Gallaria wat ook
een shoppingcentre is. Waar zullen we nou als eerste heen gaan…… Ja hoor de Apple Store.
Het was al te verwachten. Een voordeel is dat het er heel lekker cool is. Putu kijkt zijn
ogen uit. Hij besluit nog even rond te neuzen daar en Peter en ik gaan verder kijken. Eigenlijk
is het niet zo heel bijzonder daar. We zijn vrij snel uitgekeken daar en komen Putu nog beneden
in de hal tegen.
We gaan naar de Starbucks die pas is geopend. We nemen alle drie een cappacino. We gaan
op een bank zitten en daar laat Peter Putu spelen met zijn ipad.
Hij vindt het prachtig en doet een aantal spelletjes. We besluiten naar Jimbaran te rijden waar
we met zijn drieen in de loop van de dag gaan eten in een visrestaurant. Eerst willen we wat
gaan drinken. Putu weet wel een leuk restaurant. Het is een stukje rijden maar het is het wel
waard. We parkeren de auto en lopen richting restaurant. Het is omgeven met een grote tuin
en villa’s, die niet bewoond zijn. Peter en Putu gingen dat even controleren. Bij het
restaurant aangekomen ligt er een zwembad. We lopen helemaal door en zien een schitterend
uitzicht over de zee. (indische oceaan). Het ligt heel hoog en als je
naar beneden kijkt zie je een schitterend wit strand. Het water is blauw en het koraal zie je
er door heen. Er is een probleem je moet heel wat traptreden naar beneden lopen. Dat zijn
we niet van plan. We bestellen lekker iets kouds te drinken en genieten van het uitzicht.
Tot de rust voorbij is. Een buslading Chinezen komen ook wat drinken. Ze gaan voor ons neus
staan zodat wij geen uitzicht hebben. Peter zegt nog, kom gezellig op schoot zitten. We
houden het voor gezien. We rekenen af en willen naar de uitgang lopen. Er staat een vrouw
een chinees te fotografen. Peter gaat naast die man staan en die man vindt het geweldig.
Peter zegt: ik ben de baas van dit restaurant. Hier kreeg hij veel spijt van. Iedere chinees wilde
met hem op de foto. Putu en ik lagen in een deuk van het lachen. Helaas heb ik er geen foto
van gemaakt.
We rijden weer verder richting het visrestaurant. Daar aangekomen worden de autodeuren
al opengetrokken voordat de motor uit is. We worden naar buiten geleid, maar daar is het
snik heet. We besluiten binnen te eten, vlakbij de deuren zodat er een briesje naar binnen
waait. We kunnen onze vis aanwijzen die we willen hebben. De meneer laat garnalen zien,
rode snaper, en die kiezen we ook. We zeggen dat we hem helemaal schoon willen. Hij
wordt gegrild en we krijgen er groente en rijst bij met sausjes. Ik heb nog nooit zo een
lekkere snapper gegeten. Ik heb er knoflook over gedaan, heerlijk. Peter vond het iets
minder. Putu had vissoep gegeten, daar moet ik al helemaal niet aan denken.
De man ging alleen aan een tafel naast ons zitten en zat ons constant aan te staren of
we een bezienswaardigheid waren. Heel irritant. Gelukkig ging hij na een kwartier weg.
Ik heb heerlijk gegeten en zat echt vol. We rijden terug naar het hotel en besluiten nog
even het zwembad op te zoeken. Even omkleden in onze kamer,de rookmelder is vervangen
trouwens, en op naar het zwembad. Het is kwart over 4 en we hebben nog even de zon.
We liggen tot kwart voor 6 bij het zwembad in de hoop Prapta nog even te zien. Hij had
vandaag een test en we zijn benieuwd naar zijn uitslag. We zien hem niet en gaan naar
de kamer. Peter heeft nog trek en geen zin om de hele tijd op de kamer te hangen. We
besluiten naar Bobby’s te gaan en daar iets te drinken en eventueel iets kleins te eten.
Peter neemt sla met frietjes en ik neem spagetti. Had ik beter niet kunnen doen want
de spagetti was koud. Ik had het terug kunnen sturen maar voel mij dan zo’n zeur, dus
heb ik het opgegeten, niet alles. We gaan terug naar het hotel en zien Prapta zitten
bij de handdoekenservice. We vroegen hoe de test is gegaan en hij heeft hem weer niet
gehaald. Dit keer 78% van de 80% die hij moest halen. Hij wordt nu door verwezen naar
een ander cruiseship waar hij nog een keer de test mag doen. Hij was zeer teleurgesteld
in zichzelf en was echt een beetje down. We vrolijken hem weer een beetje op, geven
een pakje sigaretten en wensen hem een fijne avond. Wij gaan naar de kamer om nog
een filmpje te kijken en te lezen en dan gaat het licht weer uit.