Maandag, 30 mei 2016.
We leggen de handdoeken op de stoelen bij het zwembad neer. Onze favoriete plekken zijn al bezet maar dat is onze eigen schuld omdat we pas om 9 uur gaan ontbijten. Het weer ziet er bewolkt uit en de zon is nog even ver te zoeken. Na een uur haal ik de handdoeken van de stoelen omdat het voor een uurtje geen zin heeft om te gaan zwemmen.
Putu was iets later want hij moest nog even geld wisselen bij de bank. We wachten geduldig in de lounge van het hotel. Hij verteld gelijk dat hij vandaag lui was en de auto nog niet gewassen had. Nou, de auto zag er prima uit. Hij vroeg wat we wilden gaan doen. Eigenlijk hadden we niet echt een idee want we hebben alles wel gezien van Bali. Eerst gaan we ergens wat drinken want we wilden met Putu even bij praten. Hij rijdt door Sanur en parkeert op een parkeer terrein waar de lokals hun winkeltjes hebben. We komen uit bij restaurant Kesuma. Er staat een lekkere wind en we bestellen onze drankjes. Na 2 uur babbelen vraag ik de rekening en ze geeft mij de nota en ik zie 457.000 roepia staan. Ik zeg tegen Peter, volgens mij klopt dat niet voor 5 drankjes en dat zeggen we ook tegen de serveerster. Later komt ze terug met een rekening van 98.000 roepia. Toch wel een verschilletje. 100.000 is 6,50 euro ongeveer.
We rijden naar Turtle Islands vlakbij Sanur. We zijn daar nog nooit geweest en daar lagen verschillende boten om de eilanden mee te bezoeken. We liepen over een drijvende houten steiger. Door de stroming van het water wiebelde die behoorlijk. Zo kwamen we bij een van hout gemaakte boot waar Peter en Putu op gingen om die boot te bezichtigen van binnen. Via een luik kwam je bij 2 kamers waar gasten kunnen slapen. Er was een keukentje aan bord, wc, airco en een douche. Het was leuk om te zien. Ondertussen was het al kwart voor 5 en reden we naar Hardy’s voor een paar boodschappen. Putu zet ons bij het hotel af en nadat ik vraag wat krijg je van ons, zegt hij; mogen jullie zelf beslissen.
We frissen ons wat op in onze hotelkamer, en gaan erna bij Cemera een hapje eten. Wayan komt weer even bij ons zitten voordat we gaan eten. We hebben prima gegeten en wandelen daarna weer terug naar het hotel.
Lisanne, succes met kamp met je groep 8 op Terschelling. Ik hoop dat je de vreselijke onweersbui met harde knallen en huilende kinderen op de fiets op weg naar jullie verblijfplaats gauw van je af zet, en dat jullie er een gezellige week van gaan maken.